Ik heb tijd. Meestal als ik tijd heb ga ik schrijven of lezen, dingen verzinnen die ik ooit ga schrijven of lezen, en bedenken wat ik eerder al verzon over wat ik zou gaan schrijven of lezen. Dan ga ik in het midden van mijn plannen zitten en gooi ...
In het vorige stukje, Perceptie is een bitch schreef ik hoe we door het huurcontract van ons huidige huis te tekenen, gelijk al ons afscheid bezegelden. Binnen drie jaar moesten we weg. Taartdiagrammen Ik denk in taart- en staafdiagrammen. Alles is ...
Ik woon in Leuven (België), in het centrum, in een huis met drie woonlaagjes, een piepklein koertje en mijn man. Vandaag over een jaar moeten we hier weg zijn, en met uw welnemen zal ik een jaar lang verslag doen van mijn zoektocht. Natuurlijk hoop ...
Een paar uur in in lotushouding was voldoende om het toekomstige bureel aan de binnenkant van onze oogleden te projecteren.
Ga mee in mijn overredingstactiek van snuiven, zeuren, nog eens snuiven en vervolgens de ’straks ontploft alles’-kaart spelen.
Het leek een beetje op een situatie waarin gijzelaars moeten overleggen zonder dat de gijzelnemer het hoort. Niet kijken, haar naam niet noemen en een zo neutraal mogelijk gezicht trekken.
Choco probeerde te vluchten, maar omdat het luikje gesloten was, beukte ze zich een onvermijdelijke hersenschudding tegen de binnenkant van het luikje. Ten slotte roste ze met een keihard KEDENG het luikje uit zijn sponningen.
Ik heb zozeer last van verhuizingsdementie dat ik alles wat in de soep liep/loopt alweer bijna vergeten ben.
En een keukentafel in de zon waardoor mijn cappuccino langer warm zal blijven.