En toen begon Mike te loeien. Als een gecastreerde koe. Als een transseksuele wolf. Als een poes die in een wasmand wordt gestopt.
Aai Choco over haar buik en je weet waar zwarte katten hun imago vandaan hebben.
Ik heb zozeer last van verhuizingsdementie dat ik alles wat in de soep liep/loopt alweer bijna vergeten ben.
Zonder dat er iemand is die mijn volwassen partner dan dus maar een draai om de oren verkoopt (O, dus JIJ was het? Pets!).
Dan heeft hij het gedaan. Alles. Hij. De Grote Schuldige Die Zich Wat Meer In Mij Moet Verplaatsen. Of Hij die gewoon ongelijk heeft, tot hij mij gelijk geeft.