De kleren van de dood koester ik. Zeven jaar geleden schreef ik al eens over het herenkostuum van mijn opa, gisteren lag ik in bed en keek ik naar mijn buik. Zwart. Glimmend. Prima truitje. Iets te wijd. Iets te los. Iets te flubberig. Nu. Toen iets ...
