Ik heb al voorgesteld om met onze vierdubbel-cd met Franse rap en de loudness aan door Luik of Charleroi te gaan crossen.
De advertenties op de achterkant met in wicked blauw-oranje geklede, voluptueuze dames die een fonduepan aanprijzen, de gescheurde pagina's met aanbevelingen voor de opvoeding van brutale kinderen, de getekende advertorials over het gebruik van wasma...
In de ererij der triomfen zijn dat de ergste. De glorie die je beleeft, wanneer je eigenlijk met geheven vuist zou willen opstaan.
De opluchting die ik voelde toen ik hoorde dat de latex handjes nergens naar binnen hoefden, was gelijk weer verdwenen. Wat?! Mijn billen uit elkaar?!
Ik verbaas me erover hoe lang het stuk plastic was dat Yuri zojuist uit Choco's kont trok.
Wel moest ik weer zo snel mogelijk de rol van het boeklezende meisje-meisje aanwenden, voor het geval ik met mijn openslaande deur imagoschade had opgelopen.
Hij was de goeie peer en ik het naïeve dromertje. Dat was dan afgesproken.