‘Ik zit met mijn dochter in de vensterbank. We staren naar de sneeuwval. Ik hoor haar zeggen: Ik word heel langzaam drie jaar.’ Deze prachtige zin las ik vandaag in een 10-delig verhaal van Laura Broekhuysen op de website van het literair...
Met veel plezier schrijf en schreef ik columns voor allerlei opdrachtgevers, waaronder Radio 1, VPRO en De Standaard.
Ik ruim mijn laptop op en klik op een link die ik wil weggooien. One woman feels pain in colour, lees ik. Ja duh, denk ik. Natuurlijk. Heeft niet iedereen dat? Ik voel al de hele dag twee gebraden gehaktballen in een zwarte ruimte, ik vermoed een bla...
Bij de koffie lees ik over het klimaatakkoord dat in Parijs is gesloten en als soundtrack bij dat nieuws hoor ik de meeuwen krijsen, de zwanen paren en de kraaien jagen. De natuur woont achter mijn huis. Ik begrijp uit de analyses dat het ondanks de ...
Van 1998 tot 2006 werkte ik op de School voor Journalistiek in Utrecht, als docent in de vakgroep geschreven pers. Aan die tijd moest ik denken toen ik gisteren las over de 19-jarige jongen die bij de Nederlandse krant de Volkskrant een superstage li...
Lieve luisteraar, zal ik een slaapliedje voor u zingen? U een beetje wiegen in mijn armen? Zal ik u wat aaien over uw haartjes, een beetje neuriën in uw oor? Want u sust uzelf in slaap. Elke dag, steeds opnieuw. U klikt gapend cookie-waarschuwingen...
Ik kwam als gelukszoeker de Belgische grens over en niemand hield mij tegen. Ik werd ontvangen met zoenen en éclairs, en met een verblijfsvergunning op een gouden schaaltje. Ik had geen werk en geen geld, maar niemand hield me tegen. Niemand vroeg...
Het was in een woonprogramma op tv dat een styliste de vier magische woorden uitsprak: ‘Hou je plinten vrij.’ Daarmee bedoelde ze: je kunt overal rommel laten slingeren, maar als je je plinten vrijhoudt, valt het niemand op. Woon je in ...
Als piekeraar tors ik soms de hele wereld op mijn schouders. Ik moet ware strapatsen uithalen om een beetje uit mijn hoofd te blijven, en dus wissel ik het schrijven tegenwoordig af met yoga-oefeningetjes. Dan rol ik mijn matje uit naast mijn bureau ...
In 2005 las ik op Valentijnsdag de volledige blog van een Belg genaamd Yuri Maanzand. Het was een Belg van de surrealistische soort, de soort die Nederlandse vrouwen het hoofd op hol brengt. Eén van de stukjes heette Kim Clijsters is uiteen. Het gi...
De buurman van een paar tuinen verder voert twee keer per dag de vogels. Elke middag om 12 uur en elke avond om half 6 sloft hij naar de stronk van een afgezaagde boom, schraapt zijn bordjes en pannetjes leeg en sloft weer terug. Vanaf dat moment sch...
Mijn opname voor het eerste middagjournaal van deze week klonk erg hol, mailde een redacteur van Nieuwe Feiten. Of ik het even over kon doen, onder een donsdeken of zo. Maar ik had nog maar een uurtje, en dan moest ik fluks een degelijk akoestisch ho...
Gisteren kreeg ik een fiets cadeau. Een degelijke fiets, zelf uitgekozen, precies wat ik wilde. Ik regelde een dik slot, ik arrangeerde de juiste inbussleutels om zadel en stuur te verstellen en zorgde voor een mooi uitprobeerroutetje. Vervolgens gi...
Ik vertegenwoordig alles wat er mis is met deze wereld. Komt er een klein emoetje langs op tv, dan val ik in katzwijm en vraag ik aan mijn man: zullen we ook een emoe nemen? Is het een tuimelend pandabeertje? Dan wil ik een tuimelend pandabeertje. Ko...
Goedenavond, mag ik u welkom heten in De Wereld van de Autonome Wijsvinger? Dat is een wereld waarin ‘de media’ en ‘de sociale media’ niet iets zijn dat u overkomt, maar iets dat u zelf voor het uitkiezen heeft. Het is een fij...