Zonder dat er iemand is die mijn volwassen partner dan dus maar een draai om de oren verkoopt (O, dus JIJ was het? Pets!).
Met veel plezier schrijf en schreef ik columns voor allerlei opdrachtgevers, waaronder Radio 1, VPRO en De Standaard.
'Is dit een aanzoek?' 'Mwah, zoiets.' 'Maar zo hoort een aanzoek helemaal niet te zijn.' 'Uhm...' 'Daar ga ik geen 'ja' op zeggen hoor, zo'n aanzoek.'
Dan heeft hij het gedaan. Alles. Hij. De Grote Schuldige Die Zich Wat Meer In Mij Moet Verplaatsen. Of Hij die gewoon ongelijk heeft, tot hij mij gelijk geeft.
Óf je bent degene die in geval van ruzie schaamteloos door het restaurant-met-pianomuziek brult, óf je bent degene die met gebogen hoofd op pedagogische fluistertoon de ander tot bedaren brengt.
Niet zelden volgt dan de voetbalwedstrijd van FC Dramaqueen tegen VV Laat me met rust.
Geen afscheidsbrief, geen groet, geen verhuizing kan tippen aan de emotie die je overstroomt als je je geliefde voor het laatst op de mond zoent. 'Dit was het dan' in duizend zenuwbanen gegraveerd.
De onverwijtbare Andere Zoen. Dat zijn de zoenen die exotisch zijn omdat de sparringpartner in kwestie een afwijkende anatomie in de aanbieding heeft.
De mondholte als heilige plaats en de vagina als openbare ruimte. Ik moest erover nadenken.
Wat? Kleine stukjes over zoenen Wie? Voor de gelegenheid hebben we Zezoenja ingeschakeld. Waar? www.cafedeliefde.nl Wanneer? Elke week. Waarom? De VPRO is okee en over zoenen kan ik eindeloos mijmeren. De Vluchtige Zoen door Zezoenja Er was er eentje...
Twaalfjarigen zijn nog erg van het ulg-dalussiknie. En een tong komt zeker in aanmerking voor die kwalificatie.
Maar hoewel ze het zullen ontkennen, hebben veel aan smetvrees lijdende moraalridders bakken vol ervaring. Schoolfeestjes, studentenleven, vakantievriendjes, het leven zit vol vluchtige zoenen. Ontkennen is zinloos.
Maar niemand die mijn moeder vertelde hoe het precies zat met Clark Gable die met zestig kilo Vivian Leigh in zijn armen nóg kon zoenen.
Mijn hang naar de extreme zachtheid van Robijn wint het overigens niet van mijn verlangen naar een voortvarende aanpak, de geur van Nivea for Men en een tong die doet denken aan het sterke geslacht.
De werkelijkheid is er een van in je hand ademen en a. constateren dat er een goede smoes nodig is om die zoen niet te hoeven geven, of b. gokken dat die ander evenmin naar viooltjes ruikt en dat min maal min plus is.
Een ode aan de verstrooide professor (en niet aan zijn vrouw) door Maartje Luif U kent hem wel: de verstrooide professor. Erudiet, eloquent en gevierd, maar ook ietwat morsig, een beetje wereldvreemd en onhandig. Soms wekt hij de schijn van zelfverwa...