Poor man’s rolluiken

Nou, ik ben dus een oude vrouw. Uitgemenstrueerd, gestopt met roken, iets dikker geworden en als klap op de vuurpijl: het eeuwig warm. Geen opvliegers, of vapeurkes zo u wilt, nee, die heb ik al gehad. Was geen pretje, duurde lang, was beschamend, met zweten en bijna van je stokje gaan, dank u voor het vragen. Nee, in mijn nieuwe staat van zijn – niet menstrueren is te gek trouwens – heb ik het áltijd warm. Zo warm dat ik de hele winter in een hemdje heb gelopen. Ik leef het hele leven in hemdjes, of onderlijfkes, marcellekes kan ook, maar onderlijfkes is mooier.

Maar goed, warm dus. Altijd warm. Vorige zomer, toen ik nog maar net was gestopt met roken, en mijn bloed nog niet zo vlug en vaardig door mijn aderen stroomde, had ik het ook al warm, maar nu ik een hete winter achter de rug heb, weet ik pas echt wat warmte zoal vermag: blugh.
En kijk, dan zit je dus helemaal niet goed met die opwarming van de aarde. Als je dat overkomt kun je beter een jonge blom zijn die er nog vrolijk op los rookt, waardoor ze het altijd koud heeft, want 32 graden in juni is niet te harden als het altijd al warm wás.

Loze doeken

Vorige zomer kwamen we erachter dat twee ventilatoren het probleem van de warmte niet oplossen. Die bliezen de warmte gewoon iets verder weg, waardoor het in de uithoeken van het huis ook warm kon worden. Toen moesten we denken aan Barcelona waar men gordijnen buiten hangt. Dus we zochten alle loze doeken die we hadden bij elkaar en bevestigden die zo goed en zo kwaad als het ging aan de buitenkant van de ramen.

Maar het waren eigenlijk geen geschikte doeken (sommige waren donkergekleurd!) en we hadden er niet voldoende.

Dus toen ik de weersverwachting voor de komende week zag, dinsdag 27 graden, woensdag 32, donderdag 32, vrijdag weer 27, met nachten van 18 graden (dikwerf aaargh) zei ik tegen Wannes: we moeten echt een list verzinnen.

Overal aluminium

We lieten ons inspireren door de Leuvense studenten die aluminiumfolie op de ramen plakken, maar rechtstreeks op de ramen leek ons eigenlijk helemaal niet verstandig. Dus kozen we voor karton met aluminiumfolie.

Die kartonnen houden we met touwtjes op zijn plaats. Gisteren testten we de uitvinding in de slaapkamer, en hoewel het nog niet zo warm was, was het wel heel zonnig en dan wordt het doorgaans dus heel warm, want er is ook nog een zwart dakje voor het slaapkamerraam. En serieus: ik sliep afgelopen nacht als een roos. Vandaag installeerden we onze poor man’s rolluiken aan vrijwel alle andere ramen en nu heb ik dus hooggespannen verwachtingen.

Oké, het Bareclona-imago is sympathieker dan de anti-5G-aluhoedje-indruk die we nu wekken, maar who cares als ik als oude, overhitte vrouw gewoon goede nachten maak, terwijl de mediterrane temperaturen optrekken tot aan de Dijle?

« Coronacultuurclash

Twexiteer »