Slapeloos
Vandaag schreef ik op Twitter: ‘Als ik vrijwel niet heb geslapen, zoals vannacht, ben ik een sucker voor de liftmuziek die de NOS achter de kabelkrant plakt.’
Ik kreeg de vraag waarom ik zo slecht had geslapen en ik had daar wonder boven wonder een antwoord op: 1 september. In België duurt de vakantie van 1 juli tot 1 september en hoewel ik daar als zelfstandige erg weinig mee te maken heb, suis ik per ongeluk elk jaar toch een beetje mee op de hype. Want ook al ga ik doorgaans al in juni op vakantie en ben ik dus in augustus alweer lang en breed aan het werk, 1 september voelt als de deadline voor al die vage goede voornemens die ik in mijn vakantie maak. Je weet wel, dat gevoel dat je alles volkomen anders gaat doen als je weer thuis bent. Daar kan ik in juli en augustus altijd een beetje mee smokkelen, want mijn eigen vakantie mag dan wel al enige tijd voorbij zijn, het voelt toch nog een beetje als vakantie met die stilte in je mailbox en die hittegolven die elkaar verdringen. Maar op 1 september is ook die smokkeltijd voorbij en dan zet ik me automatisch een beetje schrap, maak ik een strengere planning en verwacht ik iets meer van mezelf.
Deze keer zou ik vanaf 1 september weer gaan bloggen, minimaal drie keer per week een uurtje, na het ochtendwandelingetje, voor mijn werk. Om mijn schrijfspier gaande te houden nu ik weer zoveel eindredactie doe en lesgeef.
En vannacht kwam dat dus ineens heel hard binnen: 1 september, ik zou alles anders gaan doen, me aan mijn planning houden en drie dagen in de week bloggen. Maar waarover? En wat zou ik dan verwachten? En mocht het ook slecht zijn? En hoe zorgde ik dat ik niet te veel van mezelf zou verwachten? En waarover moest het dan gaan? En hoe lang? Hoe veel? Hoe vaak? En wat nou als het slecht werd? Hartslag verhoogd, gedachten in overdrive, ogen open in het donker en voilà: tot vier uur wakker. Waardoor ik vandaag niet aan bloggen toekwam, verder ternauwernood aan mijn planning kon voldoen en mijn troost vond in corny dingen zoals de liftmuziek achter de kabelkrant. Mocht iemand je ooit wijs maken dat je zo lekker vrij bent als zelfstandige: geloof ze niet.
(Foto: hoe Choco kijkt als ik midden in de nacht op háár bank kom liggen.)
1 september is dan voor mij ook de enige echte “Nieuwjaar”. Alles begint opnieuw. Scholen maar ook hobbies, vergaderingen in organisaties waar we als volwassene deel van uitmaken, files, bijscholingen, … In januari loopt alles gewoon door na een korte pauze die we nodig hadden om alle feestmaaltijden te verteren, maar de echte nieuwe start, nieuwe begin valt altijd op 1 september.