Gelijkspel

Als Nederlandse feministe sta je altijd met 1-0 achter in gesprekken met Vlamingen over emancipatie. ‘Hoe kan het toch dat Nederlandse vrouwen altijd de achternaam van hun man aannemen?’ hoor je dan. Schoorvoetend moet ik in zulke gevallen bekennen dat mijn moeder inderdaad nog de naam van haar echtgenoot aannam, terwijl de moeder van mijn Belgische man fier onder eigen vlag leeft. Dus ja: 1-0.

‘En Nederlandse vrouwen werken toch massaal deeltijds?’ is doorgaans het volgende onderwerp dat ter tafel komt. Dat zou dan 2-0 moeten zijn, maar dan begin ik toch te sputteren en ja en nee tegelijk te knikken of schudden. Want ja, Nederlandse vrouwen werken het meeste deeltijds van alle Europeanen, en ja, er zijn talloze redenen waarom die grote hoeveelheid parttimers wijst op een gebrek aan emancipatie. Maar in België werken de mannen dan weer opvallend weinig deeltijds, en wat is emanciperender: je beiden over de kop werken of allebei meer tijd hebben voor zaken die ook gedaan moeten worden?

Deeltijds werken kan ik iedereen aanraden. Mij lukt het doorgaans niet omdat ik een onzakelijke zelfstandige ben, maar die fases in mijn leven dat ik voldoende kon verdienen in minder dan 40 uur wist ik direct dat het klopte. Dat er ademruimte kwam, tijd voor de zorgen en zegens die zich aandienden, voor mezelf, voor anderen, voor talenten en taakjes, en de kalmte die iedereen soms nodig heeft.

De afgelopen jaren zag ik ze gelukkig steeds vaker verschijnen: opgeluchte Belgische mannenvrienden die een dag minder mochten gaan werken. Met losse schouders en een big smile kwamen ze vertellen hoe blij ze waren met hun teruggekochte tijd.

Maar voorlopig heeft slechts 6 procent van de Belgische mannen de ruimte om opgelucht adem te halen, terwijl dat in Nederland bijna 19 procent is. En als je ervan uitgaat dat het feminisme streeft naar gelijkheid, dan kun je niet om de ademruimte van mannen heen. Die 1-0 wordt dus 1-1 en tot het gat is gedicht, hamer ik op het belang van losse schouders voor iedereen.

Deze column verscheen in Femma van december 2018.

26 februari 2019 | Geen reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

0 Reacties

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?