Dominante vrouw

‘Zou je misschien zelf je kleren goed willen draaien? Anders ben ik eindeloos bezig alle broeken, truien en t-shirts om te keren.’

Ik had me ingehouden. Al een tijdje. Omdat ik een dominante vrouw ben, en ik dat niet wil zijn. Voor je het weet moet Wannes alles doen zoals ik het doe, en daar wordt niemand beter van. Maar dit kostte me tijd. Veel tijd. Alle broeken goed draaien, het binnenste binnen, het buitenste buiten, zoals het hoort. Dus ik zei er toch maar wat van. Niet ongeduldig, nee, zo neutraal mogelijk, want ik wil geen zeikerd zijn. Maar ik wil ook niet eindeloos broeken terugdraaien als dat niet nodig is.

‘O,’ zei hij. ‘Moest dat niet?’
‘Moest wat niet?’
‘Alles binnenstebuiten keren? Ik doe dat speciaal voor jou.’
Ik wilde doorvragen, voor mij? Hoezo dat? Maar ineens wist ik het weer. Toen zijn zus ging trouwen, al meer dan tien jaar geleden, had hij eens een fluwelige jeans gekocht. Een zachte, met een speciale glans. Donkerbruin. Heel mooi. ‘Die moet je maar binnenstebuiten keren voor je ‘m in de was doet,’ had ik toen gezegd. ‘Dan heb je kans dat we die mooi houden, met dat harde Leuvense water.’ Ja, zo was het gegaan.

Ik schudde mijn hoofd, wist niet goed wat te zeggen. Ik was blij dat hij naar me had geluisterd, destijds. Ik bedoel, ik wil dan wel geen dominante vrouw zijn, maar het is fijn dat hij me nog serieus neemt. Tegelijkertijd zou het wel handig zijn als hij ermee zou stoppen, met dat omdraaien van al die kleren.

Ineens zag ik glashelder voor me hoeveel tijd we hadden besteed aan al dat gedraai. Hij eerst alles binnenste buiten, en ik voor het opvouwen alles weer terug. Ik moest lachen.
‘Wat is er?’
‘Niks,’ zei ik. ‘Stop er maar mee. Met dat omdraaien. Alleen bij een heel mooi kledingstuk is het wel handig. Anders niet.’
Hij keek me aan, probeerde de nieuwe informatie te verwerken en zei: ‘Oké.’
‘Oké’, zei ik.
En gedurende een korte wijle hield ik overdreven veel van ons.

22 februari 2019 | 2 reacties