Sucker for serveersuggesties

Alle foto’s © Maartje Luif

Serveersuggestie is het woord dat fabrikanten op de verpakking van een product zetten om te voorkomen dat ze ervan worden beschuldigd misleidende informatie op het etiket te vermelden (in sommige landen is het verplicht). Dus als een soepfabrikant op een blik erwtensoep zónder worst een foto plaatst van een dampend bord soep mét worst, dan staat er serveersuggestie bij, zodat jij niet denkt dat je die stukjes worst in het blik kunt vinden.

Tot zover niks om vrolijk van te worden, zulke wetgeving is logisch en nodig. Maar het woord serveersuggestie herbergt een reeks beloften die het zelden inlost. Zo is serveren voor mij iets wat je doet als je gasten hebt, en alleen bij een gerecht dat mooi is en smakelijk oogt. Voor Wannes en mij schep ik meestal gewoon op. Bovendien is serveersuggestie een woord dat klinkt alsof iemand op je arm tikt en zegt: ‘Hee, mag ik een suggestie doen? Als je eens gasten hebt, kun het ook zo serveren!’ En omdat het woord serveersuggestie daar allemaal niks mee te maken heeft, maar slechts dient om de wetgeving voor te zijn, wordt het algauw een potsierlijke aangelegenheid. I’m a sucker for serveersuggesties.

Want ja, als je gasten hebt, zou je dit kunnen doen:

Maar je zou het ook kunnen laten.

En ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb doorgaans al te weinig speeksel voor één beschuit.

Een stapeltje beschuiten wegwerken lijkt me iets voor Koningsdag in het Vondelpark. Dat je een tientje kunt winnen als je het door kunt slikken.

Friet kun je ook heel leuk serveren:

Er zit iets bevredigends in de zorg die is besteed aan de schaduw van de klodder.
En waarom zit er op die andere friet trouwens geen mayonaise?

Dit is wel een mooie compositie:

Maar waar is de mayo?! Moet ik mayonaise serveren zonder mayonaise? Het moet gezegd: de presentatie is uit de kunst. De eerste die een garnaal aan zijn abs kan laten werken, krijgt van mij een pluim.

Er zijn best veel serveertips in de categorie ‘Leg er iets groens bij’.

Vervolgens hou ik me dan veel te lang bezig met de vraag of deze worstjes mikado-gewijs de natuurwetten tarten. Ik ben er nog niet uit.

In de categorie ‘Nee joh, maakt niet uit, als het maar groen is.’

Maar serieus: wat is dat?

 

Sommige serveertips zijn wat onstuimig:

Dat van die koffiebonen snap ik nog wel. Het golfslagbad wordt lastiger.

Ziet er wel spannender uit dan dit trouwens:

Een enorme kom kokosmelk (veel meer dan 250 ml, for sure) met drie stukjes kokos ernaast. Eet smakelijk!

Soms is er nog wat werk aan.

Probeer maar eens van de zalmsalade in dit bakje vier sappige zalmmoten te knutselen.

Ook deze tip vergt wat arbeidsuren:

Ik ben erg fan van het glaasje dat eruitziet alsof je het op kunt drinken, maar dat je waarschijnlijk op zijn kop kunt houden. Moet je wel even de besjes eraf halen.

En nog een laatste in de categorie ‘Leg er wat groen bij.’

Bon appétit!

• Lilith gaat 40 dagen bloggen en for old times sake doe ik mee. Veertig stukjes in het wild, dit is dag 6.

« Het perfecte beroep

Naar bed naar bed »