In het radioprogramma De Wereld Vandaag op Radio 1 blikte ik afgelopen donderdag terug op Internationale Vrouwendag. Het interview dat ik aan De Standaard gaf, kwam ook ter sprake.
• Ik doe mee aan 40 dagen bloggen. Dit is dag 23.
In juni stond ik in het Vlaamse tijdschrift over schrijven Verzin met een kort interviewtje over schrijfcoaching.
Voor de website Azertyfactor gaf ik een schrijftip aan de hand van een verhaal dat op die website was verschenen. Maartje Luif is schrijfster en prive-schrijfcoach. Ze is bezig met een roman voor uitgeverij Atlas-Contact. Ze koos voor Op logies van W...
Voorkennis gewenst? Lees het verhaal Wat je verliest als je geen kinderen krijgt. Het waren die spullen. Als ik in bed lig zie ik bovenop de klerenkast dozen vol verleden. Meestal staar ik gewoon wat naar die dozen, maar soms denk ik erdoorheen. D...
Tijdens de Gentse Feesten begeleidde ik een jongerenredactie in het MIAT in Gent. In De Standaard verscheen een interview met mij.
De Standaard citeerde de laatste zin van het stukje van woensdag nogal prominent.
Wat? Een interviewtje over webloggen met Maartje Luif over Zezunja.nl. Waar? In de Esta van 22 augustus 2008. Waarom? Een typisch geval van waarom niet.
Mooi interview! Fijn dat je het zo helder uitlegt. Het voorbeeld van de baas die niet besloten heeft om vrouwen minder te betalen maar dit onbewust wel doet, vind ik ijzersterk.
Ik vind het handig dat de link wordt gelegd met het monstrum dat moederdag heet, want moederdag is immers een (behalve door de commercie perfect uitgebaat verdienmodel) poging aandacht te geven/vragen voor de rol van de vrouw die zich in de positie van het moederschap bevindt? Vrouwendag ging toch ‘ooit’ over solidariteit? Is het niet een wat rare invalshoek om je te storen aan de vercommercialisering van het fenomeen? Zou het niet zinniger zijn om je boos te maken over de seksegenoten die zich in een kommervolle situatie bevinden, zoals verkracht te zijn en dus verstoten te worden, bijvoorbeeld?
Ik heb het toch over vrouwenrechten?