Fristi, de sluippoes

Laat me jullie het verhaal van Fristi vertellen. Het is een verhaal van botsende belangen en gewetensvragen op een stukje grond van vijftig bij vijftig meter. De zoveelste loyaliteitscrisis in mijn leven.

Fristi is de buurpoes. Een pikzwarte kat met gele ogen, die als twee druppels water lijkt op onze poes Choco, even zwart, even groot, ware het niet dat Choco’s ogen groener zijn en haar gestalte iets dunner. Fristi heeft een huisgenoot die doof is. Hoe die kat heet, weet ik niet, maar ook dat is een zwarte kat, even groot, een iets andere oogkleur en een iets steviger lijf. Drie zwarte poezen van hetzelfde formaat op een klein stukje grond. Met als gevolg: we hebben de afgelopen jaren regelmatig de verkeerde poes gesust dan wel uitgejouwd.

Waterpistooltje

Het dove huisgenootje van Fristi zien we niet zo vaak, maar Fristi zien we regelmatig, want een ander belangrijk verschil tussen Choco en de buurpoes is het karakter. Fristi was niet snel bang te krijgen, er zijn keren geweest dat ik voor haar neus in mijn handen klapte en ze tóch bleef zitten, terwijl Choco al schrikt als je met je ogen knippert.

Omdat Fristi geneigd was om ons terras en onze vensterbank ook als haar territorium te beschouwen en Choco al onder de indruk was als ze Fristi alleen maar in de ogen keek, hebben we onze bejaarde poes een tijdje geholpen met een waterpistooltje. Dat had na maanden volhouden gelukkig het gewenste effect: Fristi waande zich niet langer de baas op Choco’s vensterbank en terras en als ze het dan toch waagde om zich op te dringen dan wist Choco met haar hernieuwde zelfvertrouwen een meter of drie op het dakje en een meter of zeven op de grond voor zichzelf te houden. Go Choco!

Verwilderd

Fristi was de poes van onze buurvrouw totdat de buurvrouw ging verhuizen en ze het huis, inclusief katten, in gebruik gaf aan haar kleinzoon. Die zorgde goed voor Fristi en de situatie op ons grondgebied veranderde eigenlijk niet ingrijpend. Nog steeds had Fristi zo nu en dan annexatiedrang, nog steeds moesten wij soms een paar weken het waterpistool ter hand nemen, en nog steeds veroverde Choco de paar meter naast het huis uiteindelijk altijd weer terug op de ongenaakbare buurkat.

Totdat de buurjongen ging verhuizen. Hij had Fristi en haar dove huisgenootje overgedragen aan een andere buurvrouw een eindje verderop. Zij zou voor ze zorgen, maar daar is helaas ergens iets fout gegaan. Het dove huisgenootje woont nu bij die buurvrouw, maar Fristi is aan het zwerven geslagen. Ze woont in het park, in haar oude tuin waarvan het huis nog leeg is, in onze tuin, en onder het terras van de buurman. Ik zie haar knaagdieren te grazen nemen op het gras in het domein. Dan kijkt ze verschrikt op als we langslopen, met die bekende zwerfkattenblik, een mengeling van tergende honger en door schade en schande opgelopen argwaan. Omdat wij dit jaar ons gras hebben laten groeien voor insecten en andere dieren, gebeurt het regelmatig dat we door de tuin wandelen en er ineens een verwilderde Fristi vlak voor onze voeten het hoge groen in sluipt. Toegegeven, we hebben Fristi wel eens vervloekt, als haar bravoure haar weer eens bracht tot een aanvaring met Choco, of als ze besloot de sproeicompetitie uit te vechten bij een waardevolle plant, maar dit gunnen we haar niet.

Onbedoeld gefilmd

Een andere buurvrouw heeft contact opgenomen met de kattenopvang, maar omdat in Leuven veel meer zwerfkatten dan opvangplaatsen zijn, opteert een deel van de opvang voor steriliseren en terugzetten, en Fristi is al gesteriliseerd, en een ander deel wil dat je de kat eerst zelf vangt. En hoewel Fristi ooit een kat was die je redelijk kon benaderen, is ze tegenwoordig sluw, snel en verwilderd.

Dus zo is de situatie: we hebben een sluippoes in de tuin die, als we even niet opletten, uitrust op ons terras, die hongerig loert naar de kikkers in ons vijvertje en die gangetjes trekt door ons hoge gras.

Een paar weken geleden werd ik weer eens met de sluippoes geconfronteerd. Onverwacht. Ik filmde iets anders. Nou ja, kijk zelf maar. Er is geluid bij (maar niet veel). En het duurt ongeveer vijf minuutjes.