Bleketomatenintolerantie
Dat zachte zanderige vlees. Te koud, te nat, te wak, te smaakloos. Het velletje te taai, te veel contrast met het vruchtvlees. Je proeft de koelkasten tussen hier en Spanje, de liefdeloosheid van de grootgrutter en de snelheid waarmee de plant het water uit de grond tussen dat vel heeft gepompt.
Op de School voor Journalistiek volgde ik het keuzevak De Tomaat, over de verhoudingen tussen Nederland en Duitsland. De naam van het vak was afgeleid van een handelsakkefietje in 1992 waarbij Nederlandse tomaten in Duitsland door de beroerde kwaliteit tot Wasserbombe werden omgedoopt. We wisten toen nog niet hoe erg het 25 jaar later zou zijn.
Zo erg dat ik mijzelf bij elk broodje buiten de deur terugvind met twee vingers in mijn beleg in een poging die koude rode flubbers ertussenuit te halen. In het vliegtuig, in de trein, in het café, op het station, net zolang friemelend tot al die witmelige vlezigheid weg is. En dan te bedenken dat ik niets liever eet dan een broodje met tomaat. Zo jammer.
• Ik doe mee aan 40 dagen bloggen. Dit is dag 24.
raak!
UGH ja, ik haat Nederlandse tomaten. Ze zijn zo intens smerig. Damn.