Jarig (met liefs voor mijn moeder)

‘Ik dacht nog: ik weet helemaal niet meer hoe je eruitziet’, zei ze.

Als je emigreert is schuldgevoel een tweede natuur. Je bent nergens bij, je kunt nergens mee helpen, je bent er niet op belangrijke momenten en niemand weet nog hoe je eruitziet. En dat is in elk geval niet hun schuld, dus go figure.

Mijn moeder zegt vaak. ‘Ik had er best bij willen zijn.’ Of: ‘Ik had je best wel willen verzorgen.’ Of: ‘Ik had je wel willen helpen.’ En hoewel de meeste zinsconstructies suggereren dat ík iets misloop, is het schuldgevoel over wat zij allemaal misloopt allesverzengend. Want als je vertrekt ontneem je mensen de kans om zich om je te bekommeren, om je te koesteren en om je te verzorgen. Als je ziek bent kunnen ze je niet soigneren, als je jarig bent niet feliciteren, en in het allerergste geval weten ze gewoon helemaal niet meer hoe je eruitziet.

43 jaar geleden kon zij niet zien aankomen dat ze zich zo onthand zou voelen op een dag als vandaag. Dus plaats ik vandaag, op mijn verjaardag, even een fotootje voor mijn moeder. Zodat ze in elk geval nog weet hoe ik eruitzie. Met heel veel liefs.

7 februari 2017 | 8 reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

8 Reacties
  1. Josefini 7 februari 2017

    Lief!

  2. Josefini 7 februari 2017

    En gefeliciteerd met je verjaardag natuurlijk.

  3. gewebkijk 7 februari 2017

    een keurige dochter. ; )

  4. Caro 7 februari 2017

    Gefeliciteerd! En wat zie je er anders uit zonder dreadlocks.

  5. Claire 7 februari 2017

    Ja, dat schuldgevoel komt me bekend voor! Aan de telefoon: “Nu heb ik in ieder geval even je stem gehoord.”

  6. Ingrid 7 februari 2017

    Wat een lief stukje. Tja het giet zoals het giet (Daniël Lohues) Gefeliciteerd!

  7. Andrea 8 februari 2017

    Gefeliciteerd (dagje te laat maar welgemeend!)! Wat een mooie foto!
    Ik ken het als moeder (van een dochter in Berlijn) en hoewel ik haar best geregeld zie, mis ik de simpele, onnadrukkelijke tussendoormomenten het meest. Ik hoop trouwens dat zij zich niet schuldig voelt!

  8. Joris 8 februari 2017

    Dag Maartje, wat laat om je nog een fijne verjaardag te wensen maar toch … via een link op FB – jawel ! – kom ik op jouw blog terecht. In 1 woord: prachtig ! Ik heb hier al een hele avond het ene stukje na het andere zitten lezen. Bedankt voor de fijne avond, ik heb er van genoten! En de Standaard zal ik vanaf nu ook ter hand nemen als de gelegenheid zich voordoet, op zoek naar jouw column.
    Groetjes aan Wannes!

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?