Duisterder
We kregen bericht van een van de verzekeringen die mogelijk de schade van de beroving zou dekken en jawel, ‘coulancehalve’ zullen ze de helft van de geleden schade vergoeden. Ik kan hier heel lang uitweiden over hoe onlogisch het is om je maar voor de helft aansprakelijk te voelen, of hoe jammer het is dat we dus toch nog veel schade uit eigen zak moeten betalen, maar ik kan ook vertellen hoe groot de opluchting is – klaar nu, dóór – en hoe leuk het is aan Wannes’ gezicht te zien dat hij het als een cadeautje beschouwt. Want door de hardvochtige houding van veel verzekeraars krijg je vaak het gevoel dat je een ongelooflijke mazzelaar bent die vooral niet moet vergeten zijn handjes dicht te knijpen.
Het bericht over de coulance van de verzekering kwam op de dag dat Trump werd verkozen. We gingen naar de winkel om troosteten in te slaan en ik maakte een pan erwtensoep die in niets deed vermoeden dat Wannes en ik maar met zijn tweeën zijn. Op de helft van mijn eerste kom soep hoorde ik heel hard ‘knerps’. Ergens achterin mijn mond was een stuk van mijn kunstgebit afgebroken. De dag kon dus tóch nog duisterder.
Ik belde naar de verzekering en na veel vijven en zessen was de conclusie: ook dit keer zou ik maar de helft terugkrijgen, omdat ik sinds ik een kunstgebit heb niet elk jaar voor controle naar de tandarts ben gegaan én omdat ik nog maar 42 ben. Dus omdat ik veel te jong niet op het idee ben gekomen de tandarts volkomen onzinnig lastig te vallen met een brandschoon en perfect compleet gebit, heb ik nu geen recht op de normale terugbetaling. Kortom het geld van de ene verzekering kan gelijk naar het gat dat de andere verzekering slaat. De dag kon dus tóch nog duisterder.
O neen, wat ontzettend rot. Ik zou me totaal onrespectvol behandeld voelen, alsof ik alleen maar een zieke ben, een domme dan nog ook.
Maartje, wat mij helpt in dit soort zaken – niet op de dag zelf – is bedenken dat ik blijkbaar iemand ben die een prijs betaalt voor ervaring en dingen leren.
Toen ik alleen ging wonen heb ik voor zowat alles dat mogelijk is de prijs betaald, net omdat ik te jong was om het allemaal te weten en te doen: van afgesloten elektriciteit (verdrongen hoeveel de grap van mijn contract niet aan te geven me gekost heeft) over een totaal onnodige loodgieter (+ 100 euro, peanuts vast vergeleken met jouw gebit nu) tot boetes op de trein omdat ik even dacht geld uit te sparen (ik reed niet zwart, wel grijs en kreeg de boete omdat ik niet contact een ticket op de trein kon kopen, en dus was het extreem zuur dat ik de volle pot kreeg terwijl ik er met 15 euro vanaf had kunnen komen). Enzovoort (ik denk aan: een fiets gestolen omdat ik het slot niet juist vastzette, dénk ik. Ik denk aan: nog steeds buitenproportionele stress wanneer ik net te weinig geld heb om de maand door te komen. Absurd veel angst om te verhuizen naar iets dat duurder zou zijn, terwijl ik deze buurt vrij grondig beu ben).
Is het stom als ik zeg: bedankt om het te delen? Als ik ooit iets nodig heb van de verzekering weet ik door uw verhaal dat ik moet checken wat de voorwaarden tot terugbetaling zijn. Omdat ik bijna gevoeld heb hoeveel het u kan kosten. Ik leef echt mee.