Achtervolging
De avond viel over de parkeerplaats toen ik met het winkelkarretje naar de overkapte karretjesverzamelplek liep. Er kwam een auto aan die mij in mijn flank zou raken als ik niet zou inhouden of doorlopen, dus zette ik het op een hollen. Rammelderammel. Met gestrekte armen stormde ik de karretjesverzameltunnel in. Omdat ik te veel films heb gezien, stelde ik me in een flits voor dat de auto achter me aan zou komen, het tunneltje in, met plankgas tussen de hekjes onder het boogdakje om mij te verpletteren. Ik verkrampte en versnelde, rechtte mijn armen nog wat meer en sloeg net niet over de kop toen mijn karretje niet rinkelend ín het achterste karretje verdween, maar er – kedeng! – tegen knalde. Het bleek de karretjesverzamelplek van een andere winkel. Nonchalant fluitend draaide ik de zwenkwieltjes om en glimlachte naar Wannes die in de auto op me wachtte. Intussen vroeg ik me af of ik ooit uitgelegd zou krijgen hoe vreselijk spannend deze paar seconden waren geweest.
