Onderdompelen

Zeg eens, hoe zit het met uw verbondenheid met de EGKS, de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal? Gering zeker? En heeft u het gevoel dat de stelling van Pythagoras onderdeel is van uw omgeving? O, en geeft u iets om een staartdeling? Nee? Verwondert u dat? Mij ook niet. Goed, hold that thought.

Ik citeer De Standaard van vrijdag: ‘De helft van de middelbare scholieren vindt dat ‘mensen zich te veel zorgen maken over vervuiling’. Slechts een op de twee voelt zich ‘verwant met planten en dieren’ en maar de helft is van oordeel dat de ‘natuur een gemeenschap is waarvan hij deel uitmaakt’. Amper een op de drie denkt dat ‘zijn welzijn samenhangt met het welzijn van de natuur’.’
De onderzoekers zijn ‘verontrust’, omdat de 3.000 onderzochte leerlingen allemaal milieulessen kregen (DS 27 maart 2015).

Dachten de onderzoekers echt dat milieulessen verbondenheid zouden creëren? Bij mij ging a kwadraat is b kwadraat plus c kwadraat ook pas leven toen ik voor het eerst een vloer legde in een scheef huis. Het Verdrag van Schengen kreeg niet eerder betekenis dan toen ik definitief de grens van België naar Nederland overstak, en van het belang van rekenen in procenten raakte ik pas doordrongen toen ik 25 jaar na mijn eerste staartdeling btw moest heffen.

Het is simpel: de natuur is te ver weg. Bij elk blaadje dat valt, haalt papa de bladblazer tevoorschijn en in de lente wordt het terras met een hogedrukspuit onder handen genomen, want o wee als er wat groen te zien zou zijn. De Lijn schrapt bussen naar de natuur, waardoor je een veldje aan een watertje als tiener alleen kunt bereiken als je met ware doodsverachting langs een weg fietst waar de maximumsnelheid 70 is.

Toen ik op de middelbare school zat, ging ik in de zomer stiekem sigaretten roken en over jongens praten in de natuur, het liefst aan een watertje. Mijn bezigheden lieten te wensen over, maar intussen leerde ik wel het koolwitje kennen, ik wist van welk gras ik hooikoorts kreeg en in welke rivier geen modder tussen je tenen door spoot als je ging staan. Kortom: ik voelde me verbonden met de natuur.

Mijn advies: dompel jongeren onder in natuur. Letterlijk: hef het verbod op zwemmen in natuurwater op (en zorg dat het schoon is!). Maar ook figuurlijk: kies eens iets anders dan een buxus in de tuin, laat eens een blaadje liggen, leg fietspaden aan, laat elk halfuur een bus naar een bos rijden en gooi de parken niet om acht uur ’s avonds op slot. Geen milieules kan doen wat een zomer lang met vrienden dollen, duiken en doezelen langs het water doet.

Vorige week schreef ik een week lang De Mening voor dS Avond, de avondeditie van De Standaard. Deze column verscheen op dinsdag 31 maart 2015.

« 1699

Spitsroeden lopen »