Hou je plinten vrij

Het was in een woonprogramma op tv dat een styliste de vier magische woorden uitsprak: ‘Hou je plinten vrij.’ Daarmee bedoelde ze: je kunt overal rommel laten slingeren, maar als je je plinten vrijhoudt, valt het niemand op. Woon je in een iets te krap huis? Maakt niks uit: als je de plinten kunt zien, lijkt het toch nog een balzaal.

Ik keek naar mijn plinten, of beter gezegd: ik keek of ik ergens plinten zag. Maar nee, kastjes, tafeltjes, de zetel, een rugzak, een stoel, een boekenkast, schoenen, een krukje, een bezem. Alleen onder het houten kastje in de hoek zag ik nog een heel klein stukje plint. Ik haalde fluks wat losse dingen weg en warempel: mijn woonkamer zag er gelijk een stuk frisser uit.

Die triomf was niet alleen het startschot voor een manische neiging om mijn plinten vrij te houden, maar sindsdien vraag ik me ook af waar het een metafoor voor is. Ik bedoel: hou je plinten vrij. Het klinkt zo helder, zo logisch en zo simpel, en het blijkt zó goed te kloppen, dat het bijna niet anders kan dan dat er een levensles in zit.

Hou je plinten vrij: wat zou het kunnen betekenen? Dat je vrij zicht moet houden op je eigen, persoonlijke horizon? Dat elk kleinigheidje je dat zicht ontneemt? Dat je met een weidse blik de rommel van het leven beter kunt verdragen? Ja. Klinkt goed hè? En waar.

Zo waar dat ik me afvraag waarom niemand mij dat ooit verteld heeft. Waarom trok niemand mij als kleine pagadder op de knie om met een dwingende wijsvinger op mijn borst te vertellen: ‘Weet je, Maartje, het leven is geen rozentuin en je zult voortdurend het gevoel hebben dat je overweldigd wordt door het zwerfvuil op je pad, maar er is altijd een oplossing, namelijk: hou je plinten vrij.’

Het is het soort wijsheid dat me bewust had kunnen maken van het feit dat ik een eigen horizon héb. Dat ik langs de zichtlijnen van mijn leven rommeltjes kan opstapelen, maar dat ik met een beetje discipline ook vergezichten kan projecteren op de grenzen van mijn bestaan. Alleen, dan moet ik er dus geen obstakels tegenaan boetseren. Want zodra je een kastje vol angst, of een rugzakje vol wetten en praktische bezwaren vóór je persoonlijke horizon zet, is het gedaan met je dromen.

Dus, lieve ouders, zet je kinderen eens op je knie en druk ze op het hart dat het allemaal neerkomt op één ding: hou je plinten vrij.

De afgelopen week verzorgde ik elke dag het Middagjournaal in het programma Nieuwe Feiten op Radio 1. Dit was het Middagjournaal van dinsdag 27 oktober 2015. Hier kun je de radioversie beluisteren.

« Er lag een man in mijn bed

Niemand hield mij tegen »