Woensdag 19 februari

Lieve Vlamingen.

Ik bedoelde het niet zo.

Maandag vertelde ik in het middagjournaal hoe kwetsbaar je je voelt als je ‘de ander’ bent. Als je door je afkomst meer dreiging ervaart dan je buren, zoals de Nederlandse vertaler die niet arm mag zijn, terwijl zijn Vlaamse buurman dat wel mag.

Ik probeerde uit te leggen dat dit soort nieuws verontrustend is als je je ooit veilig waande en ik zei dat ik dacht dat ik nooit gediscrimineerd zou worden, tot ik in Vlaanderen ging wonen.

Dat laatste had ik anders moeten formuleren. Blijkt. Want veel mensen dachten dat ik de Vlamingen voor racisten uitmaakte. Terwijl ik ook had kunnen zeggen dat ik dacht dat ik nooit gediscrimineerd zou worden tot ik de grens overstapte, welke grens dan ook, want je vindt dit fenomeen overal, niet alleen in Vlaanderen.

Luisteraars verweten me ‘zelfingenomen pseudo-paranoia’ en ‘zelfbeklag’, en ik moet toegeven, het is ook riskant om te zeggen dat je je ‘de ander’ voelt. Je plaatst jezelf namelijk nog eens extra buiten de groep, en als klap op de vuurpijl sluit de groep de linies als die groep bekritiseerd wordt.
Dat is logisch. Als iemand iets akeligs over DE Nederlanders zegt, voel ik ook de neiging om het voor ONS op te nemen.

Ik bekritiseer graag. Mensen, dingen, meningen. Dat zit in mijn aard en in de aard van mijn vak: journalistiek. Ik koester mijn kritisch vermogen, en ik accepteer dat een kritische houding niet altijd applaus oproept.

Maar het is moeilijk. Mijn kritiek is hoe dan ook altijd de kritiek van een buitenstaander. Dus zullen de linies zich sluiten. Als ik me dan in mijn commentaar ook nog eens presenteer als ‘de ander’, zoals ik maandag deed, dan is het einde zoek.

Acht jaar geleden kwam ik hier wonen. Sindsdien ben ik dankbaar dat ik dat mag. Maar sindsdien vraag ik me ook af af hoe ik nog echt kritisch kan zijn, zonder dat mijn gastheer het gevoel heeft dat ik over zijn tafel plas.

Een paar weken geleden mocht ik een week lang het Middagjournaal voor het Radio 1-programma Nieuwe Feiten maken. Onder het knopje waar mijn radiocolumn zou moeten staan, staat Dominee Gremdaat. Dat is grappig. En jammer. Misschien kan ik later nog een rechtstreeks linkje plaatsen.

17 maart 2014 | 2 reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

2 Reacties
  1. patchwork 18 maart 2014

    Aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii! Tricky stuff!
    Ik heb in Frankrijk gewoond en ´t zelfde ervaren, dat grensoverschrijdende verschil. ´Bekritiseren´kun je vervangen door ´t neutraler´observeren.´ En wat nou verongelukte gastheer, je kwam de tafel toch niet plunderen, maar juist aanvullen???

  2. Auteur
    maartje 18 maart 2014

    De Standaard was wel enthousiast over het plassen. ;-)
    https://www.maartjeluif.com/2014/citaat-woensdag-20-februari

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?