Mijn zoektocht naar een plek om te blijven (4) Wat is een huis?

Ik schreef het al eerder: ik ben ontworteld en onthecht. Vroeger wist ik zeker dat ik mijn hele leven in Amsterdam wilde blijven, nu weet ik niks meer zeker. Ik voel me thuis in Leuven, dus ik zou hier graag willen blijven, maar niet ten koste van alles. En daar wringt de schoen: om in Leuven te kunnen blijven, moeten we waarschijnlijk bijzonder veel kruisjes uit de logikwis offeren. Dus spelen mijn gedachten met plattelanden, buitenlanden en Wallonië, in plaats van een stad, in plaats van Leuven.
Het woord ‘huis’
Als Amsterdammer heb ik een wat gedeformeerde kijk op wonen. Een goed voorbeeld daarvan is de Amsterdamse betekenis van het woord ‘huis’. Toen ik in Vlaanderen ging wonen en ik vertelde dat ik ‘mijn huis’ in Amsterdam had verkocht, zagen mijn Vlaamse toehoorders een serieus huis voor zich, inclusief dak, voordeur en buitenruimte, terwijl ik het had over de Rustenburgerstraat nummer zoveel twee hoog achter, een éénkamerappartementje met een open keuken, een badkamertje en een balkon. ‘Maar je zei toch ‘huis’?’ vroegen ze dan vertwijfeld. En dan legde ik uit dat we in Amsterdam alles een huis noemen. Het woord ‘appartement’ valt in gesprekken tussen Amsterdammers vooral bij vakantieverhalen, niet in gesprekken over de ruimte waar je woont.
The sky is the limit
In Amsterdam was alles een huis, maar in acht jaar Leuven is mijn Amsterdamse huizendeformatie vermengd geraakt met een groot gevoel van the sky is the limit. In België woonde ik tot nu toe alleen maar in huizen met minstens drie woonlagen en mijn vorige huis telde er zelfs vier. Mijn eerste Leuvense huis had een tuin die bijna twee keer zo groot was als mijn ‘appartement’ in Amsterdam. Dus: hoewel ik een halve verdieping in Amsterdam nog steeds een ‘huis’ noem, heb ik voor mijzelf inmiddels heel andere ambities.
Logikwiskruisjes
Ik hoef niet groot te wonen, maar ik heb wel wat eisen. Even wat logikwiskruisjes.
– Ik ben een emigrant, ik heb een logeerkamer nodig, voor het broodnodige contact met mijn vaderland.
– Ik ben zelfstandige, ik heb een werkkamer nodig. Dat mag dezelfde ruimte als de logeerkamer zijn, maar liever niet, want ik heb een tweepersoonslogeerbed en een moeilijk te bedwingen hang naar dutjes.
– Mijn man is zelfstandige, dus die heeft ook werkruimte nodig. Dat mag dezelfde zijn als die van mij, maar dan moet die wel vrij groot zijn. In kleine kamers blijk ik trouwens sowieso niet te kunnen werken, feng shui-tiep dat ik daar ben.
– Ik wil een tuin. Ik heb nu een koertje ter grootte van een badkamer, en ik mis het zicht op groen en vogels met heel mijn hart.
Geen objecten
In totaal wil ik dus het liefste drie (slaap)kamers, waarvan één heel grote, waar Wannes en ik samen kunnen werken. Of vier iets kleinere, waardoor Wannes en ik elk een eigen kamer kunnen krijgen. Bovendien wil ik een tuin of tuintje. Als je dit met een schappelijke prijslimiet en het woord ‘Leuven’ intikt op immossites dan word je hartelijk uitgelachen. ‘Er zijn geen objecten gevonden die voldoen aan uw criteria.’ En daarom speel ik dus in gedachten met buitenlanden, plattelanden en Wallonië.
Wordt vervolgd.
Deel 1 – De suspense
Deel 2 – De logikwis
Deel 3 – Huur of koop
In Wallonië, vooral in diepzuidoost- moet dat makkelijk te vinden zijn, maar vergeet dan niet de kosten erbij te tellen voor vervoer naar dichterbevolkte streken als je daar regelmatig moet zijn. Ik vind het zelf een hele fijne streek om te wonen, maar wij hebben natuurlijk wel wat andere criteria dan twee hardwerkende zelfstandigen.
wij hadden ook zo’n lijstje. Er stond ook “instapklaar” op. Daar zijn we vanaf gestapt en nu wonen we alsnog in ons lijstjeshuisje, al hebben we er wel heel hard in moeten werken.
Kijk eens op facebook van Criação Criativos, de post van 23 mei. Misschien is dit ook ´n optie voor kleinere ruimtes :-) Ik weet alleen niet wat ´t kost, misschien net zoveel als m3 bouwsels..
Wij hadden ongeveer dezelfde wensen: kantoorruimte voor twee, logeerkamer en zicht op groen. We hebben zo’n huis gevonden; het was ruim en echt instapklaar. Dit buitenland heet Limburg. Aan de Maaskant staan er veel grote huizen te koop en sommige zijn betaalbaar (maar dan moet je er snel bij zijn).
(We huren nog een appartementje in Gent, want wij konden ook geen afscheid nemen van de stad.)