Dinsdag 14 januari 2014
Dit is het zevende en laatste fotoverslag in navolging van Martine.
Dit deed ik eergisteren.
Hieronder zie je wat ik gisteren deed.
Choco krijgt eten en drinken.
Martines woord ‘plog’® is ontdekt door iemand die het heeft over een ‘plogmarketingstrategie’.
Ik schreef weer een factuur.
Ik maakte een taaljaaragenda. Ik denk altijd: dat doe ik even. Maar daar kruipt verdomd veel tijd in.
Ik ging na wat er dit jaar honderd jaar geleden gebeurde. Het was uiteraard al WOI wat de klok sloeg.
De taaljaaragenda was bijna compleet, maar het mag gelukkig een work in progress blijven.
In bad.
Als ik de deur uitga, check ik vaak hoe mijn haar zit door mijn silhouet te bestuderen. Deze keer werd ik niet veel wijzer.
Als ik buiten kom, kijk ik altijd even hoe de kerk erbij staat. Wazig, dus.
De maan vertelde een verhaal.
Toen we thuiskwamen, vielen we in het reality-programma De School. Het is opgenomen op de school van mijn ex-stiefkinderen. Ik ken de achternamen van die leraren.
We lieten een köfteschotel brengen en keken naar Van de straat. De psycholoog, Kas, en zijn sport-sidekick zaten bij mij op de middelbare school. Bijna iedereen die van het Montessori Lyceum komt, kan goed lullen.
Als je lang lesgeeft in de journalistiek, zijn de mensen op tv steeds vaker oud-studenten. Doorgaans ben ik dan een beetje trots. Nu was er een oud-student van mijn ex-man op tv. Zelfs dat maakte mij trots. Trots works in mysterious ways.
Choco’s normale blik.
Ik koop deze notenmix om de grote, pikante Japanse dingen die erin zitten, de rest van de mix is vies. Ik hou niet van Japanse zoutjes, maar wel van van die grote. Tot nu toe dacht ik altijd dat Wannes ze er allemaal uitvrat, maar hij zegt dat hij ze niet lust, dus hij was het niet. Gisteren gingen we eens tellen.
Twee! Er zaten maar liefst twee grote Japanse zoutjes in. Op het etiket staan er al twee op twee vierkante centimeter. We worden in het ootje genomen.
Naar bed. Langs het raam, met de maan, die een verhaal vertelde.
De laatste, jammer! Ik ga er al helemaal aan wennen, ik vind het erg leuk al die plogjes. Maar het is wel een hoop werk.
Leuk om te horen. Ik heb ook een gevoel van gemis. En van opluchting. Allebei evenveel. ;-)
leuke serie. verheug me op de volgende!
Even een banale reactie: van waar kwam de köfteschotel, en deugde die een beetje? (Ik heb er gisteren een vrij teleurstellende laten bezorgen en ben er nog steeds een beetje droevig om, vandaar.)
Ik vind dat boven het banale uitstijgen, ik ben namelijk ook altijd dwalende.
Deze was van Pizza Kebab 2000, die is anderhalf jaar lang heel goed geweest, omdat het de enige was die het gehakt niet in de frituur flikkerde. Ze legden ze echt nog op een plaat. Het duurde ook altijd geruststellend lang. Maar sinds kort bezorgen ze heel snel, en jawel: friteusesmaak, en helemaal doorbakken. Ik hoop dat er gewoon even een broer invalt of zo, die het niet helemaal snapt, maar ik vrees dat het gedaan is met het goede adres. De frieten en de sla zijn wel nog steeds heel goed (vers). Ik hou je op de hoogte.