Juf journalistiek (4): Wie – o – wie
Mijn ogen glijden langs de namen. Nadia, Loubna, Elvira, Jeanne, Kathelijne, Eric.
Ze vinden allemaal dat er meer camera’s in de winkelstraat moeten komen, dan zouden zij rustiger werken, want die overval heeft ze wel wat gedaan.
Ik roep de auteur van het stukje erbij.
Aysel prutst aan haar hoofddoekje. ‘Vind je het goed?’Ze glimlacht onzeker.
‘Je hebt echt heel veel mensen gesproken, dat vind ik knap. En je tekst is logisch opgebouwd. In de intro vertel je over de reeks overvallen en je laat gelijk weten dat we reacties van winkeliers hebben gevraagd. Vervolgens is het een duidelijk verhaal, de overvallen zijn ze niet in de koude kleren gaan zitten en de enige oplossing die ze zien is meer camera’s en politiecontrole. Maar wie zijn Nadia, Loubna, Elvira, Jeanne en Kathelijne?’
‘De winkeliers.’
‘Heb je ook genoteerd van welke winkels ze zijn?’
‘Ja, dat heb ik wel ergens.’
‘En hun achternamen.’
‘Die heb ik ook, maar die maakten het langer dan het stuk mocht zijn.’
‘En heb je gemeente en politie om wederhoor gevraagd? Dat gebrek aan camera’s is eigenlijk een verwijt aan hen.’
‘Ja, dat heb ik gedaan.’
‘Waar dan?’
‘Dat is Eric in het verhaal.’
Dit jaar werk ik vijftien jaar als docent Journalistiek. Ik begon mijn loopbaan in Utrecht op de School voor Journalistiek. In de jaren die volgden, gaf ik les in Nederland en Vlaanderen aan universiteiten, hogescholen, uitgeverijen, persbureaus en liefhebbers. Mijn pupillen waren oud, jong en piepjong. Dit is mijn relaas.
Zie ook: Juf Journalistiek (1) – Iets met
Juf journalistiek (2) – Hoog gegrepen
Juf Journalistiek (3) – Commentaarwoorden
Juf Journalistiek (5) – Gevaarlijk
Juf Journalistiek (6) – Valse controle
Juf Journalistiek (7) – patriciaaaatjexxx@hotmail.com
Juf Journalistiek (8) – Persoonlijkheid
Deze journaliste in spe had duidelijk nog wat te leren. Wel grappig.
Godzijdank hebben ze allemaal wat te leren. Anders was ik werkloos.
Ik ben geen meester in de journalistiek, wel bijna 40 jaar journalist. Ik weet niet hoe het in Vlaanderen is, maar in Nederland beslist de politie niet over camera’s, maar het gemeentebestuur.
Verder geniet ik van je verhalen. Ze zijn zo herkenbaar.
Ah, ja, je hebt een punt, ik zou het kunnen veranderen. Misschien doe ik dat n0g. En: dank je wel.
Kijk, dat is volwassen – want goed – omgaan met kritiek!