Ja, gezond eten is wel duurder

‘Het zijn vooral de mensen met meer dan genoeg geld die roepen dat gezond eten niet duur is.’ Zomaar een stelling die ik op Twitter zwierde op een van de momenten dat ik was vergeten dat ik niet meer zou discussiëren op sociale media. En jawel, het was natuurlijk gelijk raak. ‘Gezond eten ís ook niet duur.’ ‘Het is een kwestie van prioriteiten stellen.’ ‘Nee, ik ben arm en ik roep het ook.’
Interessant hoor, die reacties, dat wel. Maar ik wist ook weer waarom ik niet meer wilde discussiëren op sociale media. Mensen lezen niet goed, de mensen die meteen reageren zijn minstens zo koppig als ik, en het grootste deel van de discussie bestaat uit uitleggen wat je niét bedoelt.
Maar dan, wat ik wél bedoelde: dat het in de discussie over gezond eten en obesitas bij arme mensen altijd mensen met een riant salaris zijn die beweren dat gezond eten niet duur is. Mensen die niet weten dat alle volkorenproducten duurder zijn dan hun minder gezonde evenknieën, omdat ze nog nooit op de prijs van hun boodschappen hebben hoeven letten. Mensen die niet beseffen dat van al het fruit in de wintermaanden eigenlijk alleen appelen in de categorie betaalbaar vallen, en dat je, als je in de winter groenten wilt eten, veroordeeld bent tot kool, kool en nog eens kool. Behalve dat dat laatste niet erg gezond is (variatie!), is het ook strontvervelend om alleen maar kool te eten.
Nu moet ik hierbij aanmerken dat ik een land woon waar de supermarktoorlog niet heeft plaatsgevonden, waar biologisch en duurzaam eten heel schaars is (schaarste = duur = wet) en ik woon in een stad waar de wekelijkse markt met eten in niets goedkoper is dan de andere winkels. Dus alle argumenten van het kaliber ‘dan ga je toch naar de markt’, gelden niet, en ‘voor 50 cent heb je een komkommer’ telt ook niet.
Voor mij is het niet zo’n probleem. Ik kan goed koken, dus ik kan lukraak aanbiedingen en voordeeltjes inslaan. Ik weet van vijf preien voor 50 cent elke dag iets anders te maken, maar volgens mij zijn veel mensen niet zo inventief en ik vind niet dat je ze dat kwalijk kunt nemen. Iets anders: je hebt tijd nodig om goedkope, gezonde producten te vinden. Wij doen onze boodschappen bij minimaal vier verschillende winkels, die allemaal in een heel andere uithoek van de stad liggen. Op die manier kunnen we én duurzaam én gezond én betaalbaar eten. Maar wij zijn zelfstandigen, wij kunnen op donderdagochtend als de hele wereld werkt op ons gemak goedkoop en gezond eten inslaan.
Ik wil nog één tegenwerping van Twitter de revue laten passeren. ‘Je kunt niet alles hebben, als je gezond wilt eten, moet je iets anders laten.’ Dat is precies wat ik bedoel. Ik kan dat, omdat ik een leuk leven achter de rug heb, waarin ik heb geleerd boeken te lezen, gratis lief te hebben, inventief te zijn met wat mooi is. Maar niet iedereen heeft geleerd hoe je je zonder geld kunt vermaken, hoe je er met weinig geld leuk uit kunt zien, hoe je zonder uitgaansbudget toch niet vereenzaamt. Dan kun je zeggen: dan moeten die mensen dat maar leren. Goed punt, maar veel arme gezinnen hebben meer aan hun hoofd dan alleen eten. Als je letterlijk aan het ‘overleven’ bent, heb je doorgaans geen tijd om te leren hoe je van vijf preien en een tweedehands kleedje een leuk leven kunt maken. Dan zie je dus alleen maar dat een volkorenbrood bij een goede bakker 3,20 kost en een wit brood bij de Aldi 70 cent. En dat een mishandeld diertje met hormonen en antibiotica 9 euro per kilo kost en een diertje zonder doping, dat een leuk leven heeft gehad, 21. En dan kies je het goedkoopste, omdat je dan nog geld overhoudt.

« Jurylid Kunstbende Brussel

Vrijblijvend, mijn reet »