Hoe lees je een boek?
De overgave waarmee ik vroeger las, ben ik al jaren kwijt. Wanneer de onrust in mijn hoofd kwam, weet ik niet, maar ik geloof dat het was toen ik mijn eerste kus kreeg op de bushalte op de Kruislaan. We stapten uit bus 8, natte haren van het De Mirandabad. Dennis had me geplaagd in het zwembad en ik was de douches in gevlucht. Als vanzelfsprekend volgde er een kus op de bushalte. Zijn tong raakte heel vluchtig de mijne, waarna hij doei zei. ‘Tot morgen.’ We kregen geen verkering, maar het was vermoedelijk wel het moment dat ik niet langer met mijn vingers tussen de bladzijden over straat ging. Ik beeldde me in dat het slotje van mijn dagboek goed sloot en zette de jaren erna jongens op papier.
Ik bleef wel lezen, maar gedoseerd. Waar ik tot mijn elfde tweeënhalve bibliotheek had uitgelezen, las ik vanaf dat moment dertien boeken in een vakantie en daarna maanden niets. Met het slinken van mijn leeslust, slonk ook mijn handigheid. Want hoe lees je een boek? Op je buik, met je ellebogen links en rechts van je kin en het volle gewicht van je hoofd in de greep van de zwaartekracht? Op je rug, met lamme armen en gebrek aan licht? Zittend, met het boek op je bovenbenen en pijn in je nek?
Voor mijn elfde was ik een afwisselaar. Als alles pijn deed, ging ik op mijn zij liggen en legde ik de ene bladzijde op mijn wang, de andere zette ik rechtop in mijn blikveld en bij de volgende bladzijde draaide ik me op mijn andere zij. Inmiddels gaat dat niet meer. Mijn ogen zijn te slecht voor de duisternis in mijn eigen kleine boekenhoek en de boeken zijn te dicht geplakt, waardoor de bladzijde niet mooi op je wang blijft liggen. Ik probeer mijn onrust te temmen, maar ik heb geen flauw idee hoe ik daarbij moet gaan zitten.
Ik ben waarschijnlijk een grote antiromanticus, maar het meest geniale aspect aan een e-reader vind ik dat je niet na iedere pagina van zij hoeft te wisselen.
Twee tips:
1. Op je zij gaan liggen en het boek op een kussentje schuin voor je leggen, hoef je nog maar met één hand lichtjes te ondersteunen.
2. Wat Sander zegt. Blabla lekker ruikende en knisperende boeken, maar lang leve de lichte e-reader.
Alles neemt in flexibiliteit, lenigheid, soepelheid en gemak af als je ouder wordt merk ik. Lezen is niet meer in allerlei houdingen te doen, net als zoveel. Alles gaat sneller slapen, pijn doen, etc. Lang leve het oud worden en misschien ook wel e-readers.
Het is een beetje oubollig maar aan tafel gezeten, is het best prettig lezen.
En gewoon op de bank met een goede leeslamp erachter?
Ik zit niet graag lang aan tafel. tenzij het is om te eten en te drinken. En op de bank? Waar heb je dan het boek? Op je schoot of in je handen?
Met de benen opgetrokken op de bank, boek op de schuine helling van de bovenbenen, extra kussen bovenop de rug van de bank (tegen de muur) waar je met je hoofd tegenaan kan leunen. Zo hou ik het wel een half boek uit.
(De houding heb ik gevonden, het ontbreekt hier slechts nog aan een goede leeslamp…)
Met de benen opgetrokken op de bank, boek op de schuine helling van de bovenbenen, extra kussen bovenop de rug van de bank (tegen de muur) waar je met je hoofd tegenaan kan leunen. Zo hou ik het wel een half boek uit.
(De houding heb ik gevonden, het ontbreekt hier slechts nog aan een goede leeslamp…)
(Sorry voor de dubbele post. Ik kreeg een foutmelding bij de eerste keer, maar de postbode had er dus zijn lamssaucijsjes niet voor niks voor laten staan!)
Tja, ik inmiddels ook in soort halve lotushouding op de bank, ellebogen op de knieen, boek op de bank, duimen lichtjes op de boekhoeken en er op letten dat je je rug niet kromt… En met leesbril inmiddels. Is te doen.
Met de e-reader, zonder twijfel. Met één hand hou ik hem vast, dat kan vaak niet met een boek want dan krijg ik kramp. In de winter kan ik zelfs mijn hand onder het dekentje houden, want dat heeft grote gaten en ik kan er twee vingers doorsteken waarmee ik perfect dat lichte dingetje kan vasthouden. Ik ga nooit meer terug. De nostalgie van een fysiek boek kan écht niet op tegen het leesgemak van zo’n digitaal dingetje.