Een screenshot uit 1982
Dat schreef Bert Brussen gisteravond en ik dacht: ze zijn niet geschift, ze zijn onvolgroeid.
Want ik herken het. Van vroeger.
Bambambambam enzovoort en dan begon de stilte. Ik zette mijn allerserieuste gezicht op en begon met herdenken, eerst kwam ik meestal bij Anne Frank, en dan bij mijn opa’s en oma’s en mijn vader, maar die mochten eigenlijk niet, want die waren niet dood, maar ze hadden wel de oorlog meegemaakt, en dan was het op, met nog anderhalve minuut te gaan, en dan keek ik naar buiten, hee zag ik daar bij de buurvrouw iets bewegen? Zou de buurvrouw niet stil zijn? Hee, een vogel, ach, een vogel, ja die kan het ook niet weten. Hoor ik daar in de verte een auto? Een brommertje? Een brommertje! Ik hoor écht een brommertje! Nou ja, wie durft er nou om acht uur op een brommertje te rijden?
En dat is vermoedelijk het moment dat ik een screenshot zou hebben gemaakt.
Zaterdag was ik op het Moulin Blues festival in Ospel, waar het publiek helemaal niet stil is tijdens optredens …
Maar tijdens de dodenherdenking kon je een speld horen vallen.
Raar vond ik dat ….
Ospel, wow, op de Peel, prachtig gebied.
De discussie over of mensen stil moeten zijn tijdens een muziekoptreden daar meng ik me liever niet in, maar dat mensen stil zijn tijdens twee minuten stilte is toch niet zo vreemd?
Nee, maar het contrast was énorm!
Wij kennen die traditie in België/Vlaanderen niet echt ook…