Dus vrijdag trouwen we

Ooit flitsscheidde ik. Dat wil zeggen dat je je huwelijk laat omzetten in een geregistreerd partnerschap en dat je dat geregistreerd partnerschap ontbindt. Het voordeel is dat je niet naar de rechtbank hoeft en dat je dus veel goedkoper en veel sneller kunt scheiden, het nadeel ontdekte ik in 2009 toen een Belgische ambtenaar zei: ‘Voor ons bent u niet gehuwd, maar ook niet ongehuwd.’ De consternatie die toen ontstond, heb ik al eens uitgebreid beschreven.
Hoog tijd voor een nieuwe dimensie
Vrijdag de 13e
Nu ben ik definitief bijgelovig
En ineens was alles onbelangrijk

Omdat alles destijds toch nog goed kwam, waren Wannes en ik de afgelopen vier jaar wettelijk samenwonend en was Wannes mijn ‘meewerkende echtgenoot’ totdat we elkaars aandeelhouders en vennoten werden. So far so good.
Nu willen we trouwen, natuurlijk omdat we van elkaar houden, maar vooral omdat de 15 euro die het kost om te trouwen veel goedkoper is dan het tienvoudige dat een notaris vraagt als je een testament wilt laten opmaken.
We verwachtten geen problemen, want hee, we hadden de lijdensweg destijds doorstaan en alles was goed gekomen en mijn burgerlijke stand was uiteindelijk toch vastgesteld en en en.
‘Goed, u wilt trouwen, dan bekijk ik even uw huidige burgerlijke stand.’
Stilte.
‘Ik zie hier dat u in 2004 een geregistreerd partnerschap hebt afgesloten, in Diemen, in Nederland, met de heer Wannes Daemen …’
Ik viel hem in de rede door drie keer met mijn hoofd op tafel te bonken.
Stilte.
‘Ik leerde Wannes pas in 2005 kennen, Wannes en ik hebben een Belgisch samenleefcontract en geen Nederlands geregistreerd partnerschap en ik KAN GEWOON NIET GELOVEN DAT DIT IN JULLIE COMPUTER STAAT!’
Stilte.
‘Waarom ben ik die hele heisa destijds doorgegaan, als jullie, met al die apostilles, officiële documenten, rechtbankbezoekjes en aktes van dit en dat en zus en zo nog steeds gewoon maar een verhaal verzinnen!’ Ik trok de ambtenaar nog net niet over het loket.
Stilte.
‘Oké, ik ga ervanuit dat we hier een fout hebben gemaakt, laten we dit even vergeten, dan leg ik u uit hoe u kunt trouwen.’
Ik hapte naar adem, hield mijn mond en luisterde.
‘Wat u nodig heeft, is een geboorteakte en een verklaring van gewoonterecht van de Nederlandse ambassade, als u die meebrengt, kunt u terugkomen en in ondertrouw gaan, op dat moment regelen we de rest. Ik zal in de tussentijd de fout rechtzetten.’
Omdat ik te verbijsterd was voor argwaan, liet ik me door Wannes mee naar buiten trekken. ‘Godverdomme’, zei ik, terwijl ik theatraal mijn handen ten hemel hief.

’s Avonds stond de ambtenaar op mijn voicemail. ‘Mevrouw Luif, het is geregeld hoor. Het was inderdaad onze fout en het is rechtgezet. Uw burgerlijke stand is nu als volgt: in 2009 heeft u in de stad Leuven een samenleefcontract afgesloten met de heer Wannes Daemen, dat betekent dat u kunt trouwen. U moet alleen wel opnieuw uw huwelijksakte van uw vorige huwelijk, de akte van omzetting naar een geregistreerd partnerschap en de akte van ontbinding van het geregistreerd partnerschap, een geboorteakte en een gewoonterechtverklaring meenemen.’
Stilte.
Ik bonkte nog maar eens drie keer mijn hoofd op tafel, zei nog eens godverdomme, en jeremieerde tegen Wannes dat ik die kutdocumenten waarschijnlijk vorige keer allemaal al had afgegeven en dat ik nu WEER naar de rechtbank in Amsterdam moest en dat er echt alleen incapabele idioten bij de stad Leuven werken, maar dat ik godverdomme wel van hem hield.

Destijds hadden ze overal officiële, originele documenten van nodig, met apostilles, op handgeschept papier en weet ik veel aan welke eisen het allemaal moest voldoen, maar wonder boven wonder zaten al die officiële, in 2009 zo zwaar bevochten flitsscheidingsdocumenten, met apostilles en al, nog in mijn ordners; ze zullen wel kopietjes getrokken hebben. Dus ik deed een hallelujadansje, stopte alles in een mapje, reed naar de Nederlandse ambassade voor de gewoonterechtverklaring, bestelde een geboorteakte bij de gemeente Amsterdam (per e-mail te bestellen: helden zijn het) en gooide de hele stapel op 9 augustus op het bureau van de ambtenaar. En wat denk je: het was gewoon in orde! On-ge-loof-lijk.
Dus vrijdag trouwen we.

« Hoofdredactie van De Wereld Van De Nederlandse Taal (DWVDNT.org)

Easy like sunday morning »