Dagboekje voor Nieuwe Feiten op Radio 1
Ik zat tussen de vuile was op het logeerbed onder de wasdraad net zo lang te wachten tot er even geen auto langskwam. Als het stil was klikte ik op de vuurrode recordknop van de VRT-correspondentenapp. ‘Je mag alle versprekingen erin laten, gewoon een stukje opnieuw doen, dan knippen wij het er wel uit’, hadden ze gezegd. Maar dat was me een eer te na, dus nu kan ik de kleur van de recordknop dromen.
Mijn zus vond me te zwaarmoedig klinken. Ik snap dat. Ik raak hyperzelfbewust van voorlezen, zeker van voorlezen voor Vlamingen. Elke harde G, Gooische R en Amsterdamse Z-die-eigenlijk-een-S-is zie ik van ver aankomen, en dan moet ik ‘m nog uitspreken. Zwaarmoedig word ik daarvan. Kennelijk.
Maar behalve mijn zus was iedereen enthousiast. De presentator, Lieven Vandenhaute, noemde me een twitterfenomeen, maar dat is hem vergeven, want hij vroeg zich ook hardop af waarom er nog geen twaalf boeken van Maartje Luif in de boekhandel staan. ‘En hij kan het weten, want hij is getrouwd met een schrijver’, dm’de een redacteur van het programma. Ik googelde, hij is getrouwd met Erwin Mortier. Toen viel ik in katzwijm.
Samenvattend: ik ben een schrijver, en een zwaarmoedige voorlezer, en je kunt mijn dagboekje tot in de eeuwigheid beluisteren op de website van Radio 1.
Wat een goede vraag van Lieven, ik stel al een tijdje dezelfde. Ik vind je stem heel mooi: donker en daardoor ernstig, maar dat maakt ook dat ik wil luisteren.
Ja, fijn. En de muziek? Die zoeken ze erbij?
O, de muziek is steeds dezelfde. Maartjes muziek. Wel mooi.
:-) Maartje Weemoedt, zo klinkt het. ’t Geeft wel een contemplatief sfeertje, passend bij de inhoud.
Mooie tekst. Mooi voorgelezen.
Ik hou ontzettend van die dagboeken op radio 1 en die van jou was een goeie :)