[10 jaar zezunja.nl] Zotisch? Mijn reet

Maartje in 2004, net 30 jaar.

Het tweede stukje dat ik schreef, heet ‘Zotisch’. Ik citeerde daarin het moeilijkewoordenboek: ‘Zotisch {Gr.zootikos] het leven betreffend’. Vanaf dat moment heette mijn weblog Zezunja’s Zotisch Weblog.

Een van mijn eerste headers – niet lachen.

Maar wat het meeste opvalt aan het eerste jaar dat ik weblogde: ik had het totaal niet over mijn leven, er was niks zotisch’ aan. Wat ik wel deed zou je misschien het beste kunnen vergelijken met wat ik nu op Twitter doe, maar dan saaier: linkdumpen, vervelingsberichtjes plaatsen, verwijzen naar dingen die ik leuk vond: de brandbrieven van Luuk Koelman, het weblog van Merel Roze, de 3 voor 12-quiz, en heel veel dingen die nu niet meer bestaan.

Terwijl mijn leven op dat moment eigenlijk best boeiend was. Ik gaf les aan de School voor Journalistiek, waar ik, nadat ik vier vakken helemaal opnieuw had ontwikkeld, plotseling op een afvloeiingslijst belandde, dankzij het last-in-first-out-principe. Ik had me uit de naad gewerkt om mooie syllabi te maken, met de hete adem van de NVAO in mijn nek had ik Interview als genre, Interview als vaardigheid, Toestand en de daaraan gekoppelde Basiscursus Geschreven Pers in een nieuw jasje gestoken. Ik werkte, werkte en werkte, en als beloning kreeg ik stank voor dank. Als iemand aan me vroeg hoe het ging, barstte ik in huilen uit. Dat was het moment waarop ik besloot dat de koek op was. Ik was 29 en reteoverspannen. Maar het was de tijd dat je wel héél exhibitionistisch moest zijn, wilde je iets over je leven prijsgeven aan het internet, want het internet zat vol met vieze mannen en mensen die je iets aan konden doen. Een zotisch weblog beginnen, dat was eigenlijk van de gekken.

Een paar maanden nadat ik het weblog begon, liet ik mijn man en iedereen die van ons hield ontredderd achter: ik wilde scheiden en deed dat, op een drafje. Op mijn weblog: geen woord erover. Behalve soms wat gesomber, is het enige dat ik kon vinden dit stukje: De Ondraaglijke Lichtheid Van Vandaag.

In april 2004 betrok ik na een tijdje bij mijn beste vriend te hebben gewoond een benedenverdieping in de Amsterdamse Pijp. Ik betaalde 1250 euro per maand, bezocht eens per twee weken een arbo-arts die mij eindeloos thuishield van mijn werk en besteedde het grootste deel van mijn geld aan dichtbundels om mijn verdriet mee te verwerken en het grootste deel van mijn tijd aan webloggen en kijken of er leuke mannen reageerden op mijn weblog. Dat laatste viel nog niet mee, want de leuke mannen wisten niet dat ik op ze wachtte, OMDAT IK ER NIET OVER SCHREEF. Kortom: zotisch? Mijn reet.

Wordt vervolgd. Omdat het dit jaar tien jaar geleden is dat ik dit weblog begon, zal ik de komende maanden herinneringen ophalen. Want dit weblog heeft mijn leven veranderd, zoveel is duidelijk, en ik wil erachter komen hoe dan precies.
Zie ook [10 jaar zezunja.nl] Zondagen

« [10 jaar zezunja.nl] Zondagen

Lekkere kont »