[10 jaar zezunja.nl] Zondagen
Maartje in 2003, 29 jaar.
Zondagen geven de meeste toegang tot herinneringen. De grond waarop mijn stoel staat heeft een andere naam, het mannetje in de radio spreekt in platte klinkers en een zachte g en ik drink koffie uit een espressoapparaat dat ik nog niet had, maar de stilte is hetzelfde. De stilte tussen het geratel van de toetsen, tussen de klassiekers van Klara en tussen het rammelen van mijn maag, is die van een zondag waarop niets hoeft, net als toen ik nog legode, toen ik vriendinnetjes opbelde op een telefoonnummer met maar zes cijfers en toen ik kaatsebalde tegen de muur onder ons huisnummer.
Ik hoef deze keer niet eens zo ver terug, tien jaar geleden is genoeg. Toen begon ik met dit weblog, en daar wil ik over schrijven. Maar het lukt niet. Ik probeer me te herinneren hoe ik me voelde, maar ik weet alleen nog de feiten, waar ik werkte, waar ik woonde, wat er in mijn agenda stond.
In gedachten zet ik mezelf achter die pc in Diemen. Mijn toenmalige echtgenoot lag te slapen in de kamer tegenover twee kerken. Het is 9:38 uur, dan waren de eerste klokken net gaan luiden, die van de protestanten. Die hadden de kleinste klokken, maar ze begonnen wel het vroegst. Over drie kwartier zouden de katholieken het overnemen. Met moeite herinner ik me ook het geraas van de ventilator in de gigantische bak die mijn computer toen was. Ik herinner me de geur van het marmoleum op de vloer, hoe ik als ik mijn voeten uitstak mijn tenen warmde aan de radiator onder het raam, en ik trek voor mijn geestesoog aan het handvat van de zware laden van mijn bureau, waarin ik zocht naar grote vloeitjes, oude floppydisks en uitgeprinte mails.
Ik herinner me hoe ontzettend weinig er te doen was op internet. Ik had nog maar net drie jaar internet thuis, ik hoefde pas sinds twee jaar niet meer in te bellen, ik mocht toonloos contact maken via de kabel van UPC, en ik was nog blij met elke mail. De volgende zin wilde ik beginnen met ‘ik googelde eigen weblog …’, maar ik weet niet eens zeker of ik al vooral googelde of dat ik mijn weg zocht via Altavista of Ilse. Hoe dan ook: ik zocht en ik vond. Het platform werd punt.nl. Ik gaf mijn weblog de naam van de koningin-tovenaar die ik al een paar jaar was in een internetspel en ik begon.
Dit was mijn eerste stukje: http://zezunja.punt.nl/content/2003/11/zezunja
Omdat dat tien jaar geleden is, zal ik de komende maanden herinneringen ophalen aan wat er volgde. Want dit weblog heeft mijn leven veranderd, zoveel is duidelijk, en ik wil erachter komen hoe dan precies.
Maar daar heb ik zondagen voor nodig. Veel zondagen.
Mooi om te lezen: tenen warmen aan de radiator. ik zie de la. Zeer benieuwd naar dit project.
Ik ben benieuwd naar jouw verhalen!
Ik ontdekte je blog 8 jaar geleden en was meteen verkocht. Ik hoop dat je blijft bloggen tot we dik in de tachtig zijn.
proficiat!
Het terug lezen van geschreven weblogs, geeft me vaak juist weer het gevoel terug wat ik toen had. Zonder de schrijfsels, zou ik het me niet (zo goed) kunnen herinneren.
Ben erg benieuwd naar de verhalen …
Grappig, kom zelf uit Diemen en woon er nog steeds. Heel herkenbaar, ik kom tegenwoordig ook steeds meer in België :-).
dat waren nog eens tijden.. veel mooie zondagen sindsdien, veel mooie volgen.
Verdorie bliss. Jij hier. Ik schrik ervan. Mooi hoor.
En de anderen: lief, bedankt.