Voor Wannes

Je hebt meer zilveren haren dan vorig jaar rond deze tijd. Vooral dat geitensikje dat net onder je onderlip ontstaat als je je te lang niet scheert: blinkend zilver. Ukkie, noem ik je wel eens, omdat je het mooi Amsterdams vindt en omdat je acht maanden jonger bent dan ik. Maar ik kijk naar je en ik denk: ik heb je oud gemaakt.

Ik heb mezelf ook oud gemaakt. Je kunt niet straffeloos maandenlang wanhopig zijn. Dat moet je bekopen. Met deukjes in je wangen, lijnen, grijze dreads. Maar ik ben welopgevoed. Wat ik met mezelf doe, moet ik zelf weten, maar een ander maak je niet oud.

Dus pel ik sinaasappels voor je, ik fluister je in slaap en ik wil je redden. Ik wil de grijze haren terugdringen, omdat bedanken niet volstaat. ‘Het doet niks’, zeg je. Maar het doet wel wat.

‘Ik zorg graag voor je’, zei je toen je me in Frankrijk naar een dokter reed. ‘Kom maar bij me’, toen ik meer dan eens bevend op het muurtje voor het ziekenhuis zat. ‘Ik leid je wel’, toen ik maandenlang de wereld op de tast betrad.
‘Het doet niks’, zeg je. Maar ik kan weer zien en ik zie de lijnen, de zilveren haren.

‘Doe eens zo.’ Ik vouw mijn onderlip over mijn tanden.
De tondeuse maakt een schrapend geluid.
Het zilveren geitensikje valt op de krant.
Omdat bedanken niet volstaat.

7 februari 2012 | 17 reacties

«

»

Geef een antwoord

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

17 Reacties
  1. mis 7 februari 2012

    Het spreekwoord heeft het fout. Zwijgen is zilver en schrijven is goud!

  2. Eric 7 februari 2012

    Ik ben blij dat het beter gaat met je. Het schrijven niet, dat kun je altijd al prachtig. ;-)

  3. Auteur
    Zezunja 7 februari 2012

    Dank je, Eric, Mis!

  4. esther 7 februari 2012

    Zo ontroerend.

  5. Lies 7 februari 2012

    Wat schrijf je toch mooi…

  6. Diane 7 februari 2012

    Wat schrijf je toch prachtig, ik huil een heel klein beetje om jullie mooie liefde. x

  7. Drs. J. A. Happolati 7 februari 2012

    Vrouwe Zezunja,
    Misschien krijgt u ooit nog eens de kans om voor hém te zorgen. Ja, ’t is een vreemde redenering, ik weet het en doe er dan ook verder het zwijgen toe.
    Een stille groet.
    De Drs.

  8. lies 7 februari 2012

    o zo mooi…

  9. Drs. J. A. Happolati 7 februari 2012

    Hé! 7 februari …
    Ja, dat ook.

  10. peet 7 februari 2012

    Zoeten!

  11. Mirjam 7 februari 2012

    Prachtig.

  12. Ann 7 februari 2012

    Zo schoon. Ontroerend.

  13. CiNNeR 8 februari 2012

    Het is niet anders. Je doet het niet expres, zo verloopt het leven soms. En dus ook zijn leven. Omdat jullie die nu eenmaal graag delen, met alles er op en er aan.

  14. Swan 8 februari 2012

    Liefde…

  15. Rose 9 februari 2012

    Lief.

  16. yab 10 februari 2012

    Heel mooi.

  17. Auteur
    Zezunja 11 februari 2012

    Bedankt, jullie allemaal, bedankt!

© 2020 Maartje Luif & KLEO, met dank aan Wannes Daemen • Leveringsvoorwaarden

Stuur een mailtje

Wil je meer informatie of heb je vragen? Mail mij!

Wordt verstuurd

Login met je gegevens

Je gegevens vergeten?