Moet Mike dood?
Moet Mike dood? Dat is de vraag die sinds een paar dagen op tafel ligt.
Wanneer moet een kat dood? Als hij lijdt. Dat is in mijn wereld het enige goede argument om een kat dood te maken.
Wanneer lijdt een kat? Als je dat kunt zien, of als de dierenarts het zegt.
Klopt dat? Nee. Mike was maandenlang aan het kwakkelen: jeuk, allergische reacties, kieskeurig eten. We gingen naar de dierenarts, behandelden hem, verzorgden hem, probeerden hem erbovenop te krijgen zonder resultaat. Maar hij leek niet te lijden. Hij ving muizen bij de vleet, kroop elke avond vol affectie op schoot en babbelde de oren van je kop. Tot hij op een dag al kwijlend in een hoekje zat, toen bleken vrijwel al zijn kiezen zo rot als een mispel. En óf hij had geleden.
Moet Mike dood? Mike blijkt seropositief. Hij heeft een op aids lijkende auto-immuunziekte die leukose heet. Mike heeft nog steeds jeuk, allergische reacties en hij eet beroerd. De dierenarts heeft geconstateerd dat Mike slecht werkende nieren heeft. Nu moet Mike de rest van zijn leven elke dag een pilletje.
Wil Mike elke dag een pilletje? Nee. Mike wil alleen een pilletje als dat vergruisd is in dingen die slecht zijn voor zijn slecht werkende nieren, anders piert Mike dat pilletje overal uit, of hij eet het niet. En Mike is totaal onbekbreekbaar.
Moet Mike dood? Ik weet het niet. Ik weet niet of Mike lijdt en of je eigenlijk wel moet wachten tot het zover is.
Maar ja, gisterennacht ving hij nog een barbecueworst.
Maar al te vaak laten we onze harige vriendjes net iets te lang leven. Want het is toch elke keer weer een heel besluit om zo’n beestje te laten inslapen. http://www.mennonicolai.com/archive/2012-m01#e2112
Ik wens je kracht en wijsheid!
Dat is een beslissing die alleen jij kunt nemen. Je ziet hem iedere dag. Zo lang Mike nog spint zou ik zeggen geniet er van.
Wat betreft kracht en wijsheid sluit ik me aan bij Menno Nicolai.
Ik denk maar durf er niet met zekerheid over te oordelen vanaf afstand, da het mooi geweest is als je ziet dat je dier lijdt. Zolang hij nog fruitig is mag je aannemen dat hij zich fruitig voelt, lijkt me.
Zijn er geen druppels van dat spulletje? Die Mike lust?
De dierenarts heeft gezegd dat het spul in een theelepel van iets wat hij niet mag toch mag. Zolang we hem zo zijn medicijnen kunnen geven en zolang dat auto-immuungeintje er geen greep op krijgt, laten we hem leven.
En goed nieuws: de derde poes is niet besmet.
Bedankt voor jullie reacties trouwens. Mooi gedicht menno. En Nils: Inderdaad, als hij kan genieten, gok ik er maar op dat hij niet te veel lijdt.
beste
als dieren liefhebber met name katten komt er een dag dat we een beslissing moeten nemen.
mijn ervaring kijk je beesje aan in zijn ogen
dan vertelt ie het zelf
O ja, ellendig dilemma! Hoe komt ie nou aan zoiets?
Als ´t katten teveel wordt, kruipen ze in een hoekje En als ze dan opzichtig genegeerd worden of zelfs in elkaar gemept door hun maatjes, is ´t meestal echt foute boel. Katten zijn heel taai, maar wreed qua zorgzaamheid. Lastig, de ´kattelijke´maat versus de menselijke maat.
Dat kan echt niemand voor je beslissen vrees ik. Het is altijd een moeilijke beslissing en jij bent de enige die hem kan maken.
Denk dat je wel moet rekenen dat dieren anders omgaan met lijden dan wij mensen. Dieren accepteren meer. Bijvoorbeeld dieren met een verlamd pootje vinden wij mensen al snel zielig terwijl het dier er geen enkele last van hoeft te hebben.
Ik neem aan dat de dierenarts denkt dat hij nog een tijdje mee kan, omdat hij pillen heeft voorgeschreven? Is het trouwens nog besmettelijk voor de andere katten?
Tegen leukose kun je inenten, dus we hebben de enige onbesmette poes nu laten vaccineren.
Ik vroeg de dierenarts of ze het niet onethisch vond dat we ‘m nog naar buiten laten. Tien jaar geleden wel, zei ze, maar nu is de epidemie zo groot …
We hebben besloten voorlopig te kijken of de behandeling aanslaat. Hij lust het nierenvoer gelukkig wel, want dat slechte geëet kon natuurlijk weer roet in het eten strooien. Maar hoera! Na een dag weigerachtig doen, neemt hij zowaar kleine hapjes.
Ah, dat wist ik niet (inenten). Ik hoop dat de behandeling goed aanslaat en Mike nog een tijd met veel plezier bij jullie kan blijven!
Onze eerste zwarte kat had leukose. Dat was voor de echte epidemie, dus we wisten het pas toen hij eraan stierf – zonder dat pilletje.
Onze tweede zwarte kat moest onlangs geopereerd aan z’n hiel, en daarna antibiotica. Twee keer per dag anderhalf pilletje. Vooral dat halfje was leuk, konden we samen de hel van zo-even nog dunnetjes overdoen.
Enfin, op tien dagen ontwikkelden mijn kat en ik een degelijke techniek. Hij wilde niet, ik wilde niet, dus we hielden allebei het kort.
Soms zijn ze redelijk, katten. Vaak niet.
Maartje! Ik heb heel heel heel hard gelachen – terwijl ik in een slecht humeur was, toen ik dit las.
@Maartje: Heb ook erg gelachen om je reactie! Maar even praktisch: kun je die techniek van je even met filmpje online gooien? Krijg je heel veel hits denk ik! :-D
Mijn dierenarts heeft het ooit met een ´pilpistool´geprobeerd, maar ook dat kostte hem bijna zijn interieur…