Hoe het met mij gaat
Hoe het met mij gaat, vroeg @karenvdslikke.
Dinsdag zag ik voor het laatst iemand anders dan Wannes. Dat was de caissière van de Bioplanet. Ik geloof niet dat ze iets anders tegen me zei dan de prijs van de boodschappen. Ze nam niet de moeite me aan te kijken. Omdat ik al twee dagen lichtschuwe ogen had, droeg ik ook binnen een zonnebril.
Zaterdag zag ik voor het laatst iemand die ik ken. Het was @DeHuisvrouw. Omdat ze trouwde kwam ik uit mijn hol. Er waren mensen. Veel mensen. Meer mensen dan ik sinds half juni had gezien. Na een uur zette ik het op een lopen. Toen ik thuiskwam gaven mijn kegeltjes het op en werd ik lichtschuw.
Twee weken geleden sprak ik voor het laatst met iemand af. Mijn schoonouders kwamen eten. Zonder kiezen en met ontstoken ogen en een kop vol personages schoof ik aan. Ik herinner me er niet veel van.
Vier weken geleden kwam ik terug van een vakantie waarin ik met Wannes ronddoolde door verlaten dorpen, op stille campings en langs uitgestorven kustlijnen. Een vakantie waarin ik dankzij een welwillende dokter en een dosis opiaten voor het eerst sinds een jaar pijnloos door het leven kon. Toen de toeristen kwamen, haakten we af.
Zeven weken geleden stierf mijn poes. Het was een poes die me uit mijn concentratie haalde, zeker toen hij ziek was. Maar dood is ook weer zo wat.
Het is nu vrijdag. Ik schrijf al een maand aan een stuk door en ik moet nog een paar weken, ik vervloek mijn lichaam en de eenzaamheid, maar ik ben tevreden. Het wordt mooi.
Ook ik ben tevreden, hoewel ik vaak maanden niemand anders spreek dan (heel af en toe) verkopers of dienstverleners. Heb niet eens een Wannes of (schoon-)familie. Zelfs geen werk (hopelijk tijdelijk) of collega’s. Noch de gave om boeken te schrijven. Ik ben in niets opmerkelijk, heb geen talent en heb maar heel weinig (ook nog verre) vrienden, en ben, zoals gezegd, toch tevreden.
Tevreden als jij, begrijp ik. Maar jij vervloekt je lichaam en je eenzaamheid. Koester in plaats daarvan je vaardigheden Jij snapt het leven en kunt er goed over schrijven. Dat compenseert veel, denk ik.
Veel lijden schijnt te leiden tot mooiere verhalen, schijnt. Dat komt dus helemaal goed! ;-) Beterschap!
Wij kijken nu al uit naar je terugkomst!
Ondertussen: hold on, het komt goed.
We zijn zeer benieuwd…
Groetjes!
Ik bewonder je moed en je doorzettingsvermogen & kijk al uit naar het resultaat !
Goeie help, het mag nou wel weer eens meezitten hoor, ik vind het maar veel. Succes met ogen, mond en loodjes.
Hart onder de riem!
Alles komt goed! En het resultaat, daar kijk ik enorm naar uit.
Tjees, hm, nou. Je moet er wel wat voor overhebben, voor dat schrijverschap. Maar goed, als jij tevreden bent en het wordt mooi …
Ben benieuwd waar dit eenzame proces toe leidt!