The making of mijn schrijverke
Mijn schrijverke.
Ik weet niet wanneer hij het voor het eerst zei. Het zal een jaar geleden geweest zijn.
Ik was al journalist. Een schrijvende. Ik gaf les in schrijven. Creatief schrijven, journalistiek schrijven. En ik schreef. Alles wat los en vast zat. Scripts, webpagina’s, boekdelen vol.
Toch zei hij het niet eerder.
Mijn schrijverke.
Wanneer begon hij het te zeggen? Toen mij was gevraagd een boek te schrijven. Ik nestelde me in de warmte van de woonkamer. Asbak, laptop, kladblok. Hij gaf me een kus en zei het.
Wanneer ben je een schrijver?
Als je schrijft? Als je iemands schrijverke bent? Of pas als je je eigen schrijverke bent?
Ik dacht laatst: ik ben een schrijver in het diepst van mijn gedachten.
Maar ik wist niet of het waar was.
Sindsdien wacht ik op de dag dat ik een teken krijg.
Zou het het omslag zijn? De drukinkt? Een opdracht boven mijn naam? De eerste reactie van een vreemde?
Of zou ik het niet merken?
Ben ik gewoon ineens een schrijver.
Dat ik wakker word en mijn Twitterbio ga herschrijven.
Schrijverke.
Update: ik blijk het erg leuk te vinden om te horen wanneer je volgens jullie een schrijver bent. Het reactieveld is hongerig!
Tsja, wanneer ben je schrijver? Had mijzelf nooit als zodanig gezien maar toen ik een paar weken geleden bericht kreeg dat er een ISBN-nummer was toegewezen aan mijn boekje voelde dat toch wel heel erg fijn en echt. Bijna alsof ik erkenning kreeg! Hier is-ie trouwens…: http://www.lulu.com/spotlight/Terrebel
Ik denk dat je een schrijver bent zodra een wildvreemde tegen je zegt: “O, ik heb ook net iets geschreven. Zou je mijn script niet eens willen lezen?”
Vanaf het moment dat iemand wildvreemd wilt betalen voor uw schrijfsels.
Of is dat te commercieel van mij?
Voelt zich soms even schrijverke, in de vijf minuten na een ontmoeting met iemand die zegt iets van hem gelezen te hebben.
Als ’t in je bloed zit en je het voelt borrelen – ook al leest niemand ’t resultaat … zelfs dan ben je volgens mij een schrijverke. ;)
Ik zou het graag willen worden, jij was het al. Je roman maakt het alleen nog even officieel.
Vroeger dacht ik: wie betaald wordt om te schrijven, is een schrijver.
Toen betaalde iemand mij om stukjes te schrijven en vond ik mij nog altijd geen schrijver. (“Een columnist is geen schrijver”, zegt Jan Mulder en Jan Mulder heeft vaak gelijk. )
Daarna dacht ik: wie een uitgeverij heeft, die moet wel een schrijver zijn.
Toen zat ik aan de tafel met een uitgever en vond ik mij nog altijd geen schrijver.
Er bestaan mensen die een boek hebben bedacht, geschreven, gepubliceerd, verkocht en gesigneerd, en die ik toch nog steeds geen schrijver zou noemen.
Zullen we het woord ‘auteur’ gebruiken voor mensen van wie we vinden: die is nu eens echt, oprecht, waarlijk, beslist een schrijver?
Wat denk je, ons auteurke?
Op een dag voel je je een schrijver in hart en nieren…. Wanneer is dat gebeurd? Geen idee, het is langzaam gegroeid, bij ieder woord een stukje meer. Tot de dag dat je niet meer anders weet…..
test
Een letterkundig museum en documentatiecentrum vroeg om biografische gegevens, zodat ik correct in de catalogi zou komen te staan. Dit had een moment kunnen zijn geweest om me schrijver te voelen — want erkend door de instanties.
Maar nee.
Dat idee is er nog altijd niet.
Still pissing my life away in talk.
Persoonlijk denk ik dat je het bent of niet. Maar ik denk ook dat de algemene code voor de rest van de wereld is dat ze iemand een schrijver vinden zodra er een schrijfproduct ligt ;)
Het woord “schrijver” roept voor mij vooral gedachten aan fantasie en inspiratie op. Als je teksten schrijft, wat voor teksten dan ook, die veel eigen inbreng vragen, waar je je eigen ziel kan inleggen, je eigen schrijfidentiteit, dan ben je voor mij een schrijver. Ik ben vertaler. Dat is vooral geen schrijver, want ik moet me heel erg houden aan de stijl en de boodschap van een ander. Bijna woordelijk zelfs. Een copywriter is ook geen schrijver want ook hij/zij moet zijn opdracht binnen strakke regeltjes uitvoeren. Maar een columnist, die de opdracht krijgt “schrijf eens iets grappigs over dat onderwerp”, ja, voor mij is dat echt wel een schrijver. Dus in mijn hoofd ben jij al LANG een schrijfster, Zezunja!
Een schrijver, wanneer ben je dat? Ik denk dat je wordt geboren als verteller. Dan ga je steeds mooier praten, leer je de woorden schrijven die daarbij horen, kom je erachter dat die woorden – mits op de juiste wijze gerangschikt – een verhaal vertellen en voor je het weet mag je je schrijver noemen. Maar schrijver ben je bovenal bij de gratie van je lezer. Jij kunt drommels mooi schrijven, want ik lees je graag. Daarmee ben je een schrijver.
ps. een sc hrijverke (of schrijvertje) is een libelle-achtig vliegding dat boven het water scheert.
Als u kunt voorzien in uw levensonderhoud door het produceren van boeken (fictie, non-fictie), waarbij boeken het hoofddoel zijn en overige geschreven teksten bijproduct zijn. Wie geen boeken schrijf is tekstschrijver, journalist, dichter, weblogger of iets anders.
Ahem, en wie schrijffouten maakt in een stukje over schrijven is al helemaal geen schrijver :)
Nooit. Het is een missie die je jezelf oplegt en gevoelsmatig blijf je zoeken naar dit antwoord.
Was getekend
Vrouwe Zezunja,
Ik ben het gortdroog halvelings eens met Maarten: ‘Als u kunt voorzien in uw levensonderhoud door het produceren van boeken…’ Ook de schrijver (fster) van stationsromannetjes komt dus in aanmerking.
Maar stel u voor dat de slager om de hoek plots één boek schrijft waarvan iedereen in het Nederlands taalgebied meteen plat gaat. Laat er geen misverstand over bestaan: hij kan het dus maar één keer en kan er dus NIET mede in zijn levensonderhoud voorzien… Is dat dan een schrijver? Ik dacht ut niet. Schrijvers schrijven boeken (meervoud) en hij heeft maar één boek geschreven. Misschien was dat wel een gelukstreffer.
Aan de andere kant… hij zal wél de geschiedenis ingaan als de schrijver van dat fameuze boek.
Overigens ben ik van oordeel dat we niet te kwistig mogen omspringen met de term ‘schrijver’. Dat ie niet devalueert, bedoel ik. We moeten hoge eisen durven stellen aan de persoon die achter de term schrijver schuilgaat.
Een groet.
De Drs.
Een schrijver? Elk kind, elke volwassene, elke bakker, CEO of vuilnisman, iedereen die het bloed voelt borrelen als hij/zij woorden hoort, bloed voelt borrelen en aan het schrijven wil. 140 karakters, 700 bladzijden, als de liefde voor taal er maar is. Liefde voor taal en creativiteit, durven spelen met taal, durven nieuwe woorden verzinnen.
De grootverdieners van schrijven noemen zichzelf maar auteur en voelen zichzelf verheven boven de slager die 1 mooi boek wil schrijven. Als ze zichzelf daar beter door voelen, be my guest.
Jij, Zezunja, bent schrijver in hart en ziel. Aan jou de keuze of je ook auteur wil worden.
Wuv joe! ;-)
Volgens mij kan niemand voor de ander bepalen wanneer je schrijver bent. Dat bepaal je zelf. Het is natuurlijk een leuke bijkomstigheid als anderen daarvoor willen betalen en het is een nóg leukere bijkomstigheid als een uitgever er een omslag omheen wil plakken.
Ik zou zeggen: je bent een schrijver als je steeds maar weer begint te schrijven. Als het je ontspant en verhalen zich onder je vingers ontwikkelen zonder dat je zelf weet hoe het precies zal aflopen. Als het je hart heeft en daardoor keer op keer zijn weg naar buiten vindt. Omdat je nu eenmaal niet anders kunt en wilt.