The Best & the rest of Little White T-shirt: Susan Notwet
Luister ook naar de andere liedjes van Little White T-shirt:
1. Inleiding (en vooral veel excuses) 2. Friggin’ Horse 3. Raincoats in bed 4. Jenny 5. Dressing up Marianne 6. High Standard/In the sun 7. Susan Notwet 8. Smithereens 9. Breeze 10. Iris 11. Sansepheria 12. Don’t tell Harry 13. Wipe me off 14. Lady C’mon 15. As if it is 16. Ideal Yeah 17. Sahara Harbour 18. 15 minutes 19. My Muse.
NB De liedjes die nog niet zijn gelinkt, verschijnen de komende weken online
Inleiding
We hadden veel tegen: een vertragende Tascam-4-sporenrecorder, ondeugdelijk computers, schabouwelijk Engels, een raar gevoel voor humor en een chronisch gebrek aan bandleden. Maar we hadden ook een heleboel mee: vastberadenheid om een mooie band te stichten, de wil om goeie songs te schrijven en de capaciteiten om tussen de boekenkast en het schaakspel te doen alsof we met z’n tweeën een voltallige band waren.
Omdat ik de liedjes die we tussen 2004 en 2006 met Little White T-shirt maakten nooit meer tot in de perfectie zal afwerken, gooi ik negentien halffabricaten zo goed en zo kwaad als het gaat online. Als Dwarzand en ik bij jullie thuis meeluisterden, zouden we steeds zeggen wat er allemaal anders en beter zou moeten. Toch heb ik besloten dit knipwerk van vertraagde sporen, vergane cassettebandjes en vooroorlogse drummachines als monument te presenteren. Omdat ik ook op half werk trots kan zijn.
Susan Notwet
Hoe is het zo gekomen?
Ik herinner me weinig van het maken van dit nummer. Zowel tekst als zang: een blinde vlek. Alles wat ik nog wel weet, schreef ik in dit stukje (toen heetten we nog Age Granger!). Het nummer belandde na een paar weken in de prullenbak, wegens net niet.
Wat zegt de enthousiasteling?
De enthousiasteling wordt er niet heel enthousiast van, maar vindt het ‘everyday’-stukje wel lollig. En het gitaareffect is vies. Zo hoor ik het graag. Bovendien is de enthousiasteling in mij dol op muziekcliché’s als yeah en i love you. Het einde van dit nummer met de ‘aflopende’ gitaar is zo’n cliché dat ik altijd al eens in een liedje wilde hebben. Hulde aan Dwarzand.
En wat zegt de kniesoor?
Wat bezielde me in hemelsnaam toen ik de tekst schreef? De mix is als van een liedje dat nooit is afgemixt en de zang is als van een nummer dat nodig de prullenmand in moet.
Wat waren de feiten?
muziek: Maartje Luif en Dwarzand
tekst: Maartje Luif
zang: Maartje Luif
gitaar en drummachine: Dwarzand
wanneer: 2005
Klik hier om Susan Notwet te luisteren.
