The Best & the rest of Little White T-shirt: Jenny

Luister ook naar de andere liedjes van Little White T-shirt:
1. Inleiding (en vooral veel excuses) 2. Friggin’ Horse 3. Raincoats in bed 4. Jenny 5. Dressing up Marianne 6. High Standard/In the sun 7. Susan Notwet 8. Smithereens 9. Breeze 10. Iris 11. Sansepheria 12. Don’t tell Harry 13. Wipe me off 14. Lady C’mon 15. As if it is 16. Ideal Yeah 17. Sahara Harbour 18. 15 minutes 19. My Muse.
NB De liedjes die nog niet zijn gelinkt, verschijnen de komende weken online

Inleiding
We hadden veel tegen: een vertragende Tascam-4-sporenrecorder, ondeugdelijk computers, schabouwelijk Engels, een raar gevoel voor humor en een chronisch gebrek aan bandleden. Maar we hadden ook een heleboel mee: vastberadenheid om een mooie band te stichten, de wil om goeie songs te schrijven en de capaciteiten om tussen de boekenkast en het schaakspel te doen alsof we met z’n tweeën een voltallige band waren.
Omdat ik de liedjes die we tussen 2004 en 2006 met Little White T-shirt maakten nooit meer tot in de perfectie zal afwerken, gooi ik negentien halffabricaten zo goed en zo kwaad als het gaat online. Als Dwarzand en ik bij jullie thuis meeluisterden, zouden we steeds zeggen wat er allemaal anders en beter zou moeten. Toch heb ik besloten dit knipwerk van vertraagde sporen, vergane cassettebandjes en vooroorlogse drummachines als monument te presenteren. Omdat ik ook op half werk trots kan zijn.

Jenny
Hoe is het zo gekomen?
Het is een van de vele nummers met drie delen. We hielden van epische songs. We wilden verhalen vertellen, terwijl we eigenlijk geen tekst hadden. Het liedje gaat over wanhoop. We hebben hier maanden keihard aan gewerkt en ook voor de mensen die onze band zouden komen versterken (bassist, drummer, achtergrondzangeres) was het een struikelblok.

Wat zegt de enthousiasteling?
Ik vind het een van de beste nummers van Little White T-shirt – en terwijl ik dat schrijf, komt er van alles in me op dat daar iets aan af doet. En toch: het is écht een van de mooiste nummers. Het is verrassend, breekbaar en toch hard. En de tekst is best geslaagd.

En wat zegt de kniesoor?
Hoe breekbaarder ik zing, hoe wankeler mijn zelfvertrouwen. Jammer ook dat de drummachine op een van de zangsporen doorklinkt. Omdat er een gitaar bijstond, kon ik die niet weghalen. Tot slot: er is veel onbedoelde ruis.

Wat waren de feiten?
muziek: Maartje Luif en Dwarzand
tekst: Maartje Luif
zang: Maartje Luif
gitaar en drummachine: Dwarzand

Klik hier om Jenny te luisteren.