The Best and the rest of Little White T-shirt: Iris

Luister ook naar de andere liedjes van Little White T-shirt:
1. Inleiding (en vooral veel excuses) 2. Friggin’ Horse 3. Raincoats in bed 4. Jenny 5. Dressing up Marianne 6. High Standard/In the sun 7. Susan Notwet 8. Smithereens 9. Breeze 10. Iris 11. Sansepheria 12. Don’t tell Harry 13. Wipe me off 14. Lady C’mon 15. As if it is 16. Ideal Yeah 17. Sahara Harbour 18. 15 minutes 19. My Muse.
NB De liedjes die nog niet zijn gelinkt, verschijnen de komende weken online

Inleiding

We hadden veel tegen: een vertragende Tascam-4-sporenrecorder, ondeugdelijk computers, schabouwelijk Engels, een raar gevoel voor humor en een chronisch gebrek aan bandleden. Maar we hadden ook een heleboel mee: vastberadenheid om een mooie band te stichten, de wil om goeie songs te schrijven en de capaciteiten om tussen de boekenkast en het schaakspel te doen alsof we met z’n tweeën een voltallige band waren.

Omdat ik de liedjes die we tussen 2004 en 2006 met Little White T-shirt maakten nooit meer tot in de perfectie zal afwerken, gooi ik negentien halffabricaten zo goed en zo kwaad als het gaat online. Als Dwarzand en ik bij jullie thuis meeluisterden, zouden we steeds zeggen wat er allemaal anders en beter zou moeten. Toch heb ik besloten dit knipwerk van vertraagde sporen, vergane cassettebandjes en vooroorlogse drummachines als monument te presenteren. Omdat ik ook op half werk trots kan zijn.

Iris
Hoe is het zo gekomen?
Dwarzand speelde zijn gitaarriffje en ik zag een schommel voor me. Hoe ik op de metafoor van het meisje in je ogen kwam, weet ik niet meer, maar het inspireerde me niet alleen tot een liedje, maar ook tot een De Een En De Ander. In het begin heette het nummer Blue Iris, daarna Bright Iris en uiteindelijk hebben we volgens het principe less is more gehandeld: de definitieve naam werd Iris.

Wat zegt de enthousiasteling?
De enthousiasteling is dol op dit nummer. Het is overwegend traag en slepend, maar gecombineerd met die ietwat ordinaire hardrock wordt het toch niet te slap. En Dwarzands gitaar is heel vernuftig. Het ritme en het zo hier en daar net voor of na de tel beginnen, maken het nummer spannend. In sommige buien vind ik Iris een van de beste nummers van LWT. Soms ook niet.

En wat zegt de kniesoor?
In veel nummers hoor je de drummasjien op de achtergrond via de zangmicrofoon, omdat we mijn eerste stem doorgaans opnamen zonder koptelefoon. Niet in elk nummer is dat storend. Hier wel. Voor de spanning zou het beter als mijn stem bij de muziekbreaks in stilte klonk. Zo hier en daar is mijn zang ook niet zo synchroon als ik zou willen. En de belangrijkste sporen stonden te hard op één spoor, dus ik kon het smerige randje van te hard opgenomen geluid er niet meer afkrijgen.

Wat waren de feiten?
muziek: Maartje Luif en Dwarzand
tekst: Maartje Luif
zang: Maartje Luif
gitaar en drummachine: Dwarzand
wanneer: 2005

Klik hier om Iris te luisteren.