De paniek sloeg toe. In maart. Ik had net maandenlang lesgegeven op allerlei redacties, bij bedrijven, in gebouwen, met mensen, veel mensen. In kleine ruimtes, soms zelfs hele kleine ruimtes. En plotseling leek dat voorgoed verleden tijd: mensen, bah...
Hahahaha, die muziek! Wait for it… wait for it… jaaaaaaaaaaa! Go Mike en Sjeik, best goed ingestudeerd, van die twee. ;)
Zoiets maakt een mens (kat) maar één keer in z’n leven mee.
De cameraman (-vrouw) stond op het juiste moment op de juiste plaats. Stel je voor dat de batterijen van je camera dan plots leeg blijken te zijn.
Héél mooi ! Het duurde toch eventjes voor ik het door had :) ! Lang leve Mike en Sjeik !!