Welk perikel wilt u?
Voor ik ging verhuizen, dacht ik: “Als we maar goed plannen, komt alles goed.” Haha. Haha.
Deze verhuizing bewees eens te meer dat planning een leuk stukje huisvlijt is, maar dat het niet kan voorkomen dat de hoeders van Murphy’s wet hun poot stijf houden.
En zo kwam het dat ik zes weken lang tal van zinderende belevenissen met mooie spanningsbogen en heusche verhaalstructuren niet kon opschrijven, omdat zaken in de soep zien lopen zoveel tijd kost.
Maar sinds gisteren heb ik weer een bureau. Met een grote computer. En zozeer last van verhuizingsdementie dat ik alles wat in de soep liep/loopt alweer bijna vergeten ben. En dat moet niet, want het zijn verhalen.
(1)
Zo is er het verhaal van Choco die op het dak van de buren zat, dagenlang, met haar middelvinger omhoog. Ze wilde niet meeverhuizen. Zou het ons gelukt zijn? Of zouden we een poes zijn kwijtgeraakt tijdens de verhuizing?
(2)
En er is het spannende verhaal van een distributieriem die het midden op de autostrade begaf. De grote vraag is: overleefden we het? En kwam Wannes ooit nog aan bij zijn optreden?
(3)
Verder is er nog het verhaal van het reçuutje uit 2006 dat ons 1800 euro kon opleveren, als we het nog konden vinden. En dat ons 1200 euro zou kosten als we het niet zouden vinden. Ik verklap nog niks.
(4)
En het verhaal van het bloed in de kattenbak. Maar whodunit? Wie van de drie?
(5)
En het verhaal van de corrupte keurmeester van onze auto. Waardoor ’t Poloke misschien toch nog iets duurder wordt dan de habbekrats die hij was. Wie schoof de keurmeester wat toe?
(6)
En er was het verhaal van de eerste minuut in ons nieuwe bad en het watervalgeluid dat uit de keuken kwam. Hadden we daar nog energie voor? U kunt nu inzetten.
(7)
Of het verhaal van de haan en Kapitein Eenoog. Waardoor mijn leven in het ergste geval voortaan elke dag om half vijf begint en waardoor mijn katten binnenkort misschien een ooglapje moeten. Staan we aan het begin van een ware war on terror?
(8)
Of het verhaal van de asbestplaat in de tuin. Benieuwd wat de bureaucraten, die al wekenlang allerlei valstrikken voor ons in petto hebben, daarmee doen. Lijkt me een vervolgverhaal.
(9)
En ik moet natuurlijk het verhaal van het vermeende gaslek – dat de helft van de mensheid slechts ruikt – niet vergeten. Dat is een waar perikel dat nog immer niet is opgelost. Vlieg ik binnenkort met huis en al in de lucht?
(10)
Maar er zijn ook tal van mooie verhalen. Zo is er het verhaal van het fantastische bureau met zicht op rijpe druiven en een tuin met stokrozen, pioenrozen en gewone rozen, en het verhaal van de zon die altijd overal is en het verhaal van de houten vloeren en de altijd-warme-voeten. En de mooie blauwe muur, en de rode. En het verhaal van Wannes die in een kasteel gaat werken. En het verhaal van waanzinnige vrienden en familie die ons door onze zoveelste verhuizing hebben gesleept.
Welk perikel wilt u?
Of wilt u gewoon foto’s?
Oei, moet ik kiezen? Vier en zeven zijn alvast favoriet, maar ik zou het niet erg vinden als alle verhalen op hun tijd voorbij komen zeilen. Laat je gaan!
Begin maar met de foto’s.
Ik zou zeggen, begin gewoon ergens in het midden, vertel dan de verhalen in de volgorde waarin ze uit de pen komen. Ik wacht in spanning af.
ik wil wel graag weten of julie het overleefd hebben natuurlijk… ;)
Voor mij nummer zes als aperitief, vijf als voorgerecht, acht als hoofdgerecht en dan negen nog als dessert, alstublieft.
Dank u!
10! graag. Ik hou erg van mooie verhalen. Maar als je ze kwijt moet luister ik ook graag naar 1 t/m 9.
Veel geluk in het nieuwe huis!
1)Ge hebt haar, anders zoudt ge nu zitten snikken in foetushouding in een hoekje.
2)Ge overleefde het, of dit zou wel een érg bizarre post zijn, vanuit het hiernamaals zo.
3)Ge vondt het, zie 1)
4)Mijn blinde hond plaste ook één dag bloed. Dag twee niet meer wat mij alle hoop ontnam op een blindehondloos leven, ik neem voor jou hetzelfde aan.
5)Je schoof hem een reparatiebon van de garage toe bij de herkeuring?
6)Ik gok op geen energie. Net zomin als ik die heb als mijn kelderputtekes weer eens overlopen bij storm. Die trekken natuurlijk wel weer vanzelf weg edoch.
7) Er MOET vergif bestaan dat enkel hanen en geen katten doodt.
8)Asbest schijnt enkel fataal mits afgekrabd. Lekker laten liggen joh.
9)Waarschijnlijk. Deze is de enige waar ik niet gerust op zou zijn. En dat wil wat zeggen.
10)Ooooh zo scone!
Foto’s natuurlijk. En verhalen. Wij zijn gulzig.
7)
Ik weet genoeg…
Poesies eerst?
Ik stem voor de poes.
She’s alive !
Mijn hemeltje! Het klinkt in ieder geval niet saai en daarom zou ik ook willen pleiten voor 1 t/m 10 en de foto’s!
Allen en de foto’s natuurlijk.
Maar ik begrijp dat de verhuizing dus gewoon heel goed gelukt is.
Mocht je al de vele dingen die ik tijdens 1 van mijn 11 verhuizingen de afgelopen 18 jaar ben kwijt geraakt hebben gevonden dan hoor ik het graag.
Tevens: Bent u nu helemaal terug online en met nieuwe stukjes enzo? Dan zeg ik fijn!
ik ga voor 7)
Van (2) weten we de afloop al via Wannes’ geniale stukje. Het reçuutje van (3), had dat iets met de belastingen te maken? Dat klinkt me iets dat bijbetalen of terugkrijgen is.
Bij de rest ga ik niet gokken, wel uitkijken naar je vervolgverhalen…
Blij dat je uit je doos komt!
Ik moet nog even een weekendje bezoek ontvangen, maar daarna barst ik los. Mark my words!
mocht je nu aan 7 beginnen, doe het dan meteen in scriptvorm zodat Pixar het gelijk op kan pakken. Je weet toch.. ;)
Ik stem voor 5. Vooral als het te maken heeft met de Limburgse Paris Hilton met de hamster in haar tasje.
Tsss. Alle perikelen, met foto’s natuurlijk.
Uiteraard, alles graag!
Alle graag! Maar doe vooral rustig aan, smeer het maar lekker uit over de tijd, al die verhalen.. hebben we meer om ons op te verheugen ;)
Ha, dat worden mooie verhalen.
Doet u maar een fijne foto. Al die perikelen krijg ik het benauwd van!
het weekend is voorbij!
Dus kom maar op met alle verhalen én de foto’s
;-)
(de naam is Hebberig)