Waarom ik een week lang met m&m’s ontbeet

Voor de gein een stukje op herhaling. Gewoon omdat ik er belandde via de Zijdelings hiernaast -> en ik dacht: waarom niet?
Dit stukje verscheen op 8 januari 2006 op zezunja.punt.nl.

Ik ben in een hopladiejee-stemming. Kijk, een tropische vakantie is leuk, maar je twee weken lang helemaal rot kwissen met schoonfamilie en ander vers bloed is ook niet mis. Qua schoonfamilie val ik namelijk met mijn neus in de boter en dat geldt ook voor dat verse bloed. Hè gets, het wordt een beetje een smurrie met al die metaforen van bloed en boter. Ik wilde eigenlijk gewoon zeggen: kwisjes zijn leuk, mijn schoonfamilie ook en winnen ook.

De olympische gedachte is mij vreemd. Ik speel om te winnen. Altijd. Nooit niet.
Wat dat betreft kon ik deze vakantie mijn hart ophalen. Met tassen vol trofeeën kwam ik thuis. En ook nog met een klein beetje eeuwige roem. Hopladiejee hopladiejo.

Eigenlijk begon het al met de boom van Jessie van Appelblauwzeegroen (klik). Zij schreef een prijsvraag uit en ik gokte goed. De boom was 38,9 centimeter, inclusief pot. Ik zei 39.
Tot mijn grote vreugde ontving ik vorige week een Appelblauwzeegroen-kerstpakket met allerlei merkwaardige dinsigheidjes. Een soldaatje voor mijn soldaatjesverzameling, een Zeke-(klik)-look-a-like met zuidwester, Mariah Carey op een appelblauwzeegroen ceedeetje, een plat steentje ‘om mee over het water te keilen, dat al ettelijke jaren boven in de rommelkamer ligt’ en chocola. Veel chocola. (de vereiste foto volgt nog – update: klik)
Mijn verbazing was groot, mijn dank nog groter en mijn eerzucht het grootst.

In al mijn overmoed besloot ik dat dit het begin zou zijn van mijn kerstzegetocht. Met een schoonfamilie en schoonvrienden die er een handje van hebben de ene na de andere kwis te organiseren, leek me dat een mooie besteding van mijn kerstvakantie. Vooruit met die geit, winnen!

De eerstvolgende mogelijkheid deed zich voor op kerstavond. De ouders van mijn lief hadden een wonderlijke zelfbedieningskwis georganiseerd. We hadden alle zeven een deel van de vragen bedacht en die werden tijdens een verrukkelijk kerstmaal at random uit een stekelvarken geplukt. De vragen varieerden van ‘Wat is het belangrijkste exportproduct van Tenerife?’ tot ‘Speel drie potjes Uno en win minstens één keer’. Ik bedoel maar: mijn zegetocht voortzetten was geen sinecure. Tel daarbij op dat de bakjes met punten zo nu en dan werden doorgeschoven, omdat sommige vragen doorschuifvragen bleken en ziedaar: mijn zegetocht kwam piepend en krakend tot stilstand.

Maar niet getreurd. De kwis was zó willekeurig dat men op elk moment mocht roepen dat het beantwoorden van een vraag een trofee waard was. Oftewel: als verliezer kon je met meer trofeeën naar huis gaan dan de uiteindelijke winnaar.
Ik beantwoordde de vraag over het gambiet bij schaken goed en won een Max’àštil-stofroller. Ik wist de strik in een strikvraag over Sinjoren met succes te ontwijken en won een brillenreparatiesetje. Ik gokte nog een voortplantingsvraag goed en scoorde een speelgoed-stoffer en blik. Later won ik bij het daadwerkelijke cadeautjes uitpakken nog een lekkere lunch in de supermarkt van Stevoort en zo viel er toch nog wat te lachen.

Sterker: ik had het enorm naar mijn zin. Want ik ben niet gek. Ik weet ook wel dat als er ook maar één dobbelsteen of andere random-factor aan te pas komt, winnen niet veel meer voorstelt. Dan komt die olympische gedachte goed van pas: meedoen is belangrijker dan winnen. We hebben het toch gezellig gehad? En wie wil er geen stofroller?

Goed, een week later was het de hoogste tijd voor de rebound. Oudejaarsavond. De Groote Kloote Eindejaarsquiz. De organisatie lag in handen van mijn eigen Groote Klootzak die er alles aan deed om mij niet te bevoordelen.
Maar dat was niet het enige obstakel op de weg naar victorie. Natuurlijk was daar weer die verdomde dobbelsteen, het integratieprobleem en een enorm sterk deelnemersveld. Én natuurlijk moesten we weer te pas en te onpas bakjes doorschuiven. Gék werd ik ervan. Wist ik zonder haperen achtereenvolgens de maker van een vunzige limerick goed te raden, een lichaamsdeel van Tatjana Simic juist te benoemen en een vedette-omelet snel te ontwarren, ging mijn zo zorgvuldig bij elkaar gescoorde scorebordje zonder pardon in zijn geheel naar een halvegare medekwisser.

En als je grote pech had, kreeg je daar het bordje van een hongerige deelnemer voor terug. Een deelnemer die besloten had een paar punten op te eten. Elk goed antwoord leverde namelijk één m&m op en hoewel ik me sterk heb gehouden, kan ik me goed voorstellen dat gedurende zes uur een bakje m&m’s onaangeroerd laten voor sommige kwissers een brug te ver was.

Hoe dan ook: ik won niet. De gedoodverfde winnaar won. De cd met pornoliedjes en die ééuwige ‘eeuwige roem’ gingen aan mijn neus voorbij. Ik bleef achter met een olympische gedachte en een week lang m&m’s als ontbijt.

Toen mijn lief en ik op 5 januari werden uitgenodigd voor een muziekkwis moest het er toch echt van komen. De grote revanche voor mijn mislukte zegetocht.
Maar het begon al niet goed. Het merendeel van ons team kwam niet opdagen, dus we namen het met zijn tweetjes op tegen teams van drie of vier. Daarnaast was onze inschatting dat de muzieksmaak van de quizmaster deels buiten ons spectrum zou liggen, dus onze kansen leken gering.

Op goed geluk gingen we toch maar voor de winst. Mijn lief herkende Missy Elliot en Apocalyptica. Ik raadde de titel van een liedje van Gérard Lenorman en zette ons op het juiste spoor bij de vertaling van Raymond van het Groenewoud. En hoewel we heel stom Mysterious Ways hadden verward met Even better than the real thing en maar niet konden komen op de naam van de voorman van Green Day was-ie daar dan tóch. Eindelijk, eindelijk, eindelijk, eindelijk. De tweede en laatste zege van mijn tocht. Hopladiejee.

Wat heb ik hiervan geleerd?
1. Size does matter en 39 centimeter, met pot, is net iets te groot.
2. Zolang er geluk in het spel is, moet je niet per se willen winnen. Ook niet als je per se wél wilt winnen.
3. Met die speelgoed-stoffer en blik kan ik heel goed een bakplaat invetten. Als ik die zou hebben.
4. Alles van U2 lijkt op elkaar.
5. Begin nooit een zegetocht als je ‘m niet af kunt maken.
6. M&m’s zijn de perfecte fundamenten voor een derde onderkin.

« Geen stukje over een bizarre treinreis

Of ze niet uit het raam wilden spugen »