Vroeguh! Heel vroeguh, kon ik nog eens een tijdje doorwandelen bij de logronde ‘Zezunja’. Achteraf had ze het eigenlijk gewoon druk. De logproductie had niets te maken met inspiratieloos zijn, tenminste, daar is vandaag de dag niets van te merken. Ik lees me een ongeluk! En ja, ik weet het, het moet/hoeft niet! Doe het toch en ben weer bij! (voor nu)
@ Kameleon: Ik moet eerlijk bekennen dat ik met een beetje goede wil altijd best wat regen op ons ongewassen raam kan projecteren. Gewoon niet lappen.
@ Jeroen: Zaterdag was ik stinkjaloers.
@ Juksti: Ja, dit stukje had ook kunnen heten: Ik wou dat ik vandaag sliep. Dan was de tekst eronder nog evenzeer van toepassing.
@ hr ti: Grappig, ik denk dat u iets anders begrijpt dan ik bedoel. Ik bedoel: dan hoef ik van de dag niet per se iets te maken.
Het woord vergrijpen heeft in mijn hoofd een heel criminele bijklank. Gelukkig ken ik u virtueel een beetje.
@ Soes: Het allerergste is: ik doe dat ook wel eens. Constant refreshen en dan via mijn zijdelings mijn archief herlezen (want sommige zijdelingsen linken naar een oud stukje, jawel!). Ik beschouw het gewoon als een compliment en ik hoop dat je er geen muisarm aan over hebt gehouden.
@ Kaatje: Maar nóg vroeguhuh schreef ik acht stukjes per dag. Wees blij dat je toen niet hoefde ‘in te halen’. Het spijt me dat dit weblog niet meer halfdood is. ;)
Soms vraag ik me af of het liedje zo bedoeld is. Als wekker. Want als het niet zo bedoeld is, dan is het toevalligerwijs wel de beste wekker denkbaar. Zomaar, onbedoeld.
Maar goed, volgens haar had dat snorretje aangetoond dat ik een vrouw met lef was en dat was wat ze wilde: een journalist met schijt aan alles en iedereen. Wist zij veel.
Een van de redenen dat ik van België houd is het gebrek aan eenvormigheid in de huizen. In Amsterdam heb ik in verschillende huizen gewoond die op elkaar leken (veelal in de Pijp), en toen ik stage liep bij het Brabants Nieuwsblad in Roosendaal, woo...
Normaal is het al lang niet meer, solidair zijn. In de jaren negentig, toen het gif van de neoliberalisering al werd geïnjecteerd maar de mensen zelf nog gewoon deden alsof barmhartigheid en medemenselijkheid vanzelfsprekend was, viel je nog niet i...
zou iemand een paar druppels op de buitenkant van de ramen kunnen tekenen? ook voor toekomstig voorkomende gevallen?
Hier regent het. En ik maak er helemaal niks van. Heerlijk.
Ik heb de hele dag geslapen, van mij had het mogen regenen.
Nu, ik moet toegeven, als het regent, vergrijp ik mij ook niet altijd meteen aan het klavier.
De Drs.
Ik zit van doffe verveling (terwijl ik zoveel te doen heb) -tig keer op je kop te klikken.
Ja. Dan krijg je steeds een nieuwe zijdelings.
Vroeguh! Heel vroeguh, kon ik nog eens een tijdje doorwandelen bij de logronde ‘Zezunja’. Achteraf had ze het eigenlijk gewoon druk. De logproductie had niets te maken met inspiratieloos zijn, tenminste, daar is vandaag de dag niets van te merken. Ik lees me een ongeluk! En ja, ik weet het, het moet/hoeft niet! Doe het toch en ben weer bij! (voor nu)
@ Kameleon: Ik moet eerlijk bekennen dat ik met een beetje goede wil altijd best wat regen op ons ongewassen raam kan projecteren. Gewoon niet lappen.
@ Jeroen: Zaterdag was ik stinkjaloers.
@ Juksti: Ja, dit stukje had ook kunnen heten: Ik wou dat ik vandaag sliep. Dan was de tekst eronder nog evenzeer van toepassing.
@ hr ti: Grappig, ik denk dat u iets anders begrijpt dan ik bedoel. Ik bedoel: dan hoef ik van de dag niet per se iets te maken.
Het woord vergrijpen heeft in mijn hoofd een heel criminele bijklank. Gelukkig ken ik u virtueel een beetje.
@ Soes: Het allerergste is: ik doe dat ook wel eens. Constant refreshen en dan via mijn zijdelings mijn archief herlezen (want sommige zijdelingsen linken naar een oud stukje, jawel!). Ik beschouw het gewoon als een compliment en ik hoop dat je er geen muisarm aan over hebt gehouden.
@ Kaatje: Maar nóg vroeguhuh schreef ik acht stukjes per dag. Wees blij dat je toen niet hoefde ‘in te halen’. Het spijt me dat dit weblog niet meer halfdood is. ;)
Ruilen? #ofzo