Ik wou dat het vandaag regende
Dan hoefde ik er niet per se iets van te maken.
28 februari 2009 | 8 reacties
Gerelateerde Artikelen
-
Het servies van oma Prikkel
Elke dag als ik aan tafel ga, word ik verteerd door schuldgevoel. Dat zit zo: ik heb het servies van oma Prikkel. Een prachtig servies, ergens in de vorige eeuw gemaakt in een Tsjechische porseleinfabriek en to-taal niet bedoeld voor de afwasmachine....
-
De meet ’n greet met Maarten en Micha
Micha en Maarten zijn twee vrienden die allebei op mysterieuze wijze verdwenen.
-
-
-
Hoe onze vakantie onbestaande werd (13)
Lees eerst deel 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11 en 12. Mijn herinnering aan dat laatste half uur houdt op op het moment dat Wannes binnenkwam. Hij legde een wollen vest van hem over mijn plakkerige schouders, een vest dat je zou aantrekk...
-
Niemand weet of ik er ooit spijt van zal krijgen
Vlak voor mijn zestiende verjaardag liep ik weg van huis. Twee jaar later dreigde ik dakloos te worden. Mijn ouders boden me aan om terug te komen en ik deed dat. Onder één voorwaarde: ‘Als jullie maar niet zie je wel zeggen. Inmiddels ben ik...
-
Nothing is good enough
Mijn instrumenttalent laat nogal te wensen over, mijn vaste instrumentalist Dwarzand was met een ander project bezig en mijn toekomstige instrumentalist moet nog uit de startblokken komen. Ziedaar mijn reden om het woord ‘instrumental’ in...
-
Tegen het innerlijke dreinen
Als het slecht met mij gaat, is onontkoombare afleiding mijn enige redding. Mijn gepieker is zo diepgeworteld dat er op sommige momenten niets anders op zit dan mijn hoofd in beslag te laten nemen. Iets doen dat zoveel hersencapaciteit vreet dat er g...
volg mij
zou iemand een paar druppels op de buitenkant van de ramen kunnen tekenen? ook voor toekomstig voorkomende gevallen?
Hier regent het. En ik maak er helemaal niks van. Heerlijk.
Ik heb de hele dag geslapen, van mij had het mogen regenen.
Nu, ik moet toegeven, als het regent, vergrijp ik mij ook niet altijd meteen aan het klavier.
De Drs.
Ik zit van doffe verveling (terwijl ik zoveel te doen heb) -tig keer op je kop te klikken.
Ja. Dan krijg je steeds een nieuwe zijdelings.
Vroeguh! Heel vroeguh, kon ik nog eens een tijdje doorwandelen bij de logronde ‘Zezunja’. Achteraf had ze het eigenlijk gewoon druk. De logproductie had niets te maken met inspiratieloos zijn, tenminste, daar is vandaag de dag niets van te merken. Ik lees me een ongeluk! En ja, ik weet het, het moet/hoeft niet! Doe het toch en ben weer bij! (voor nu)
@ Kameleon: Ik moet eerlijk bekennen dat ik met een beetje goede wil altijd best wat regen op ons ongewassen raam kan projecteren. Gewoon niet lappen.
@ Jeroen: Zaterdag was ik stinkjaloers.
@ Juksti: Ja, dit stukje had ook kunnen heten: Ik wou dat ik vandaag sliep. Dan was de tekst eronder nog evenzeer van toepassing.
@ hr ti: Grappig, ik denk dat u iets anders begrijpt dan ik bedoel. Ik bedoel: dan hoef ik van de dag niet per se iets te maken.
Het woord vergrijpen heeft in mijn hoofd een heel criminele bijklank. Gelukkig ken ik u virtueel een beetje.
@ Soes: Het allerergste is: ik doe dat ook wel eens. Constant refreshen en dan via mijn zijdelings mijn archief herlezen (want sommige zijdelingsen linken naar een oud stukje, jawel!). Ik beschouw het gewoon als een compliment en ik hoop dat je er geen muisarm aan over hebt gehouden.
@ Kaatje: Maar nóg vroeguhuh schreef ik acht stukjes per dag. Wees blij dat je toen niet hoefde ‘in te halen’. Het spijt me dat dit weblog niet meer halfdood is. ;)
Ruilen? #ofzo