Ik en mijn tien geboden

Lees eerst De tien geboden voor een onenightstand dat eerder verscheen op VPRO’s Café De Liefde.

Ze vonden dat ik mannen onmenselijk maakte, ze onthoofdde, ze vonden dat als je zó keek naar een man voor 1 nacht, je beter een escortbureau kon bellen, ze vonden dat mijn stukje ten onrechte geen aandacht besteedde aan bijzondere onenightstands. Kortom: ze vonden mij veel te kort door de bocht.

Ik vond dat niet.

Ik weet niet hoe het bij andere mensen gaat, maar ik heb alleen onenightstands gehad in periodes dat ik redelijk kwetsbaar was. Relatietiepjes als ik hebben de neiging tot aandachtvragerij en als je het op relatiegebied zelfs niet tot een serieuze scharrel weet te schoppen, laat je je wel eens verleiden tot die zwerm eendagsvliegen. Ook al ben je kwetsbaar.
Gelukkig ben ik behalve een relatietiepje ook een avonturier, dus ik overleefde die onenightstands wel. Ik hield er mooie verhalen aan over en ik leerde mijn mannetje te staan.
Maar ik heb toch onevenredig veel moeten slikken in de luttele uren die ik doorbracht bij mannen voor 1 nacht. En dat terwijl ik mij voelde als een velletje strakgespannen crèpepapier: tik er iets te hard tegenaan en het scheurt.
Dus terwijl ik hunkerde naar een man voor misschien wel 2 nachten en me afvroeg of ik ooit de ware zou vinden, belandde ik in een vaalgrijs bed van een man die perverse dingen voor ogen had. Of in de klauwen van een man die me rozentuinen beloofde, maar er op kousenvoeten vandoor ging zodra hij had gekregen waarvoor hij kwam.
Ik moet bekennen dat ik een iets te stoere smaak heb als het op discovriendjes aankomt: ik val op van die George Michael-achtige types met ringbaardjes en te veel cool. Of surfboy-achtigen, met iets te veel blonde krullen. Ik sluit niet uit dat dat net die kleine groep is ‘die het voor de rest verpest’.
Maar ik denk dat ik niet de enige ben die op kwetsbare momenten bij zulke mannen achterop de fiets springt. Sterker, in de contreien waar ik vandaan kom, zag het zwart van de kwetsbare meisjes in amazonehouding op de bagagedrager van een jongen met te veel cool.
Voor die meisjes is mijn lijstje met tien geboden bedoeld. Voor mensen die zichzelf een rad voor ogen draaien door te geloven dat de kans op een relatie groter wordt door je te richten op zonnebrildragende studs uit Paradiso’s Noodlanding.
Voor mensen die als hoofdprijs hun lichaam inzetten, datgene waar vrouwen massaal onzeker over zijn, datgene waarop ze dus gemakkelijk ‘gepakt’ kunnen worden. Voor die groepen is een waarschuwing op zijn plaats.

En ik kan het weten.

Wat niet wil zeggen dat ik alleen maar bitter en teleurgesteld ben. Ik geloof in relaties, ik geloof zelfs in scharrels (relaties for the time being), ik geloof gewoon niet zo in de heilzame werking van onenightstands. Zonder die tien geboden is de kans op teleurstelling levensgroot. Er liggen veel gevaren op de loer

Maar om te bewijzen dat ik stiekem toch een romanticus ben, schrijf ik volgende keer De tien geboden voor een perfecte relatie.
En klim maar vast in de pen, want ook die lijst zal heel ongenuanceerd zijn.

« Bent u ook een buikdraaier?

Hij heet Wannes »