Het verhaal van het onverwachte bureel
We wilden ons werk achter ons laten als we klaar waren, we wilden niet per ongeluk de bliepjes van de mail horen, we wilden dat Het Eiland Neus een eiland werd en niet langer verlengstuk was van onze woonkamer. We wilden verhuizen.
Toen we dit huis zagen, waren we op slag verkocht. Al het hout, al die kamers, al die mogelijkheden. Maar er was één probleem: geen van de kamers was groot genoeg voor een bureel met twee driftig knutselende mensen. De woonkamer was dik in orde als woonkamer, de logeerkamer was dik in orde als logeerkamer, de badkamer als badkamer, de inloopkast, de slaapkamer, en nog ’n ongebruikte kamer: allemaal dik in orde. Drie etages met een keur aan toffe kamers… maar geen bureel.
Tot ons oog viel op de kelder. Aan de straatkant is de kelder een echte kelder, maar aan de tuinkant is de kelder eigenlijk de begane grond, want straat en tuin verschillen enorm in hoogte. In die kelder is een grote kamer, die aansluit bij een serre (voor Vlamingen: veranda) die grotendeel bestaat uit glas. En die kamer was eigenlijk groot genoeg voor Het Eiland Neus.
De studenten die in ons huis hadden gewoond, hadden de kelder ingericht als een thuisbar, met okergeel op de muren en blauw op het plafond. Daardoor moesten we langdurig onze ogen sluiten, want anders was het in al die lelijkheid onmogelijk om je voor stellen dat daar ooit een plezierige werkplek zou kunnen ontstaan.
De kamer zoals die was.
Klik voor de hele foto.
De veranda zoals die was.
Klik voor de hele foto.
Maar een paar uur in in lotushouding was voldoende om het toekomstige bureel aan de binnenkant van onze oogleden te projecteren.
En zo sloegen wij – en enkele lieftallige vrienden en familieleden – aan het schilderen en inrichten. De bar werd een bureau, het oker werd rood en wit, en de veranda werd het perfecte uitzicht voor een creatief bureau.
Zo ziet het er nu uit.
Mijn kant.
Klik voor de hele foto.
De hele ruimte.
Klik voor de hele foto.
Wannes’ kant.
Klik voor de hele foto.
De veranda.
Klik voor de hele foto.
En de laatste foto biedt gelijk een aanknopingspunt voor het volgende stukje: Het verhaal van de herfst en de naar binnen groeiende druivelaar.
Te kek die burostoel met versche tijgerprint, die wil ik ook!! :P
Mooi pandje, ben blij je weer te kunnen lezen!
Die bureaustoel heb ik gewoon van Ikea, maar dat was wel al 5 jaar geleden.
Fijn dat je weer komt lezen.
Een hele verbetering: van slecht dartboard naar bakelieten telefoon met draaischijf!
Ultramooie tegels op de vloer… Coole werkplek!
Je website slaat in als een bom, een aangename wel te verstaan.
Sjieke dinges.
U hebt een wereldbol! Met een lampke?
Was getekend
Die zetel in de veranda ziet er zo ongelofelijk comfi uit! Je website is trouwens prachtig in de nieuwe outfit.