Het verhaal van de herfst en de naar binnen groeiende druivelaar
Dit huis is om een druivelaar heen gebouwd (of om een wijnrank, zoals ze Nederland zeggen). Dat klinkt vreemd, en dat is het ook. De veranda (serre voor Nederlanders) die aan ons bureel vastzit heeft een naar binnen groeiende druif.
Kijk maar op de foto: de stam en de wortels staan buiten, de druiven hangen binnen. De huiseigenaar heeft bij de bouw van de serre de stam keurig in een uitsparing bij de dakbalken gemanoeuvreerd. De druiven die eraan groeien zijn heel zoet en sappig, omdat het in de serre natuurlijk altijd luw en zonnig is.
Klik voor de hele foto.
Een trosje druiven kunnen plukken als je hard aan het werk bent, is tof. De bladeren horen vallen als je hard aan het werk bent, is ook tof.
Maar als het echt herfst wordt, is het toch iets minder tof. Kijk maar op de foto.
Klik voor de hele foto.
Maar het valt op te lossen, kijk maar op de foto.
Klik voor de hele foto.
We zouden ‘m ook niet kwijt willen. Zicht op de tuin terwijl je stukjes tikt, is één ding, maar een beetje natuur in huis is de kers op de taart. Dus we zullen keihard dealen met het gebladerte. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de condens die zo’n boom produceert in de zomer. Een goed onderwerp voor ooit: Het verhaal van de druppelende muren. Maar dat is niet de volgende stukje, want er moeten eerst nog heel wat perikelen afgehandeld worden.
Geweldig!
En wie snoeit het plafond?
Toch heeft het wel wat, zo’n hortus botanicus in je huis.
Alleen zwammen op de muur is dan weer wat minder. En pas op voor den slak; die houden van druivenranken.
Zit er heel mooi uit, trouwens. Je moet trouwens ook alle druiven opeten of plukken want wanneer je dat niet doet, komen al die druiven op de grond, en dat plakt als een gek!
De mijne heb ik ophangen aan wasdraden die van de gevel naar een boom gespannen zijn, nu heb ik een stuk schaduw om te schrijven. Moest ik dit doen dan zou ik buiten vliegen, met druiven en al.
Was getekend