En wat heb ik daarmee te maken?
Het ergste aan dat hele verhaal over die ‘burgerlijke stand = onbepaald’ (1, 2) is natuurlijk het bureaucratische aspect, het gevoel dat je buiten alle wetten valt en dat niemand naar je luistert. Het gevoel van onmacht dat je krijgt als iemand zegt: ‘Ik kan het niet helpen, ik maak de regels niet.’ Of: ‘Als we voor iedereen een uitzondering moeten maken, dan kunnen we wel aan de gang blijven.’ Dat gevoel is natuurlijk het meest moedeloosmakend.
Maar bijna even erg, hoewel van een ander kaliber, zijn de bizarre ambtenarenzinnetjes van de dames die ons te woord staan.
Ik: “Dus wij kunnen dit vandaag niet meer regelen?”
Ambtenaar: “Nee, maar gelukkig heb ik al een goede daad gedaan vandaag. Ik heb een vluchteling een definitieve verblijfsstatus gegeven.”
Ik: “Maar als ik die trouwakte al ooit had, dan heb ik die nu zeker niet meer. Ik ben al bijna vijf jaar gescheiden!”
Ambtenaar: “Ja, dat is vreemd hè? Ik heb mijn trouwakte ook niet. Die van mij ligt in de hel… bij mijn EX!”
Ik: “Maar het is toch bizar dat jullie zeggen dat ik alleen maar een handtekening hoef te zetten en dat ik vervolgens twee maanden bezig word gehouden?”
Ambtenaar: “U vindt twee maanden lang? Dat is helemaal niet lang! En u mag blij zijn dat u alleen maar op en neer hoeft naar Amsterdam. De meeste mensen moeten hiervoor naar Ghana.”
Bizar indeed.
Ambtenaren-humor heet dat. Net doen alsof je die grapjes leuk vindt!
,,De meeste mensen moeten hiervoor naar Ghana.”
is er garantie dat dat de zaak dan wel oplost? (ik zou onmiddellijk gaan)
‘Zucht’ op dat soort achtelijke opmerkingen is waarschijnlijk de enige juiste reactie.
Ik vind het knap dat je al die ambtenaren nog steeds heel hebt gelaten :-)
Ik mailde vandaag een vriendin of het neerknuppelen van de Belcompany man strafbaar zou zijn. “Volgens mij niet”, mailde ze terug. “Dat is het risico van bij de Belcompany werken en dus bedrijfsrisico”. Datzelfde geldt voor ambtenaar zijn, denk ik zo.
Wat een lolbroek, zeg. Ik zeg: alle gemeente-ambtenaren verbannen naar Ghana, misschien leren ze daar nog wat van!
Het is overal ter wereld hetzelfde.
Een Canadese vriendin stond oog in oog met de federale politie in Brazilie (die handelen dit soort zaken af) en ontplofte bijna van woede vanwege alle onnozele handelingen. In de veronderstelling dat de FP geen Engels sprak siste ze naar haar man: this is the biggest fart I’ve ever seen in my life. Waarna de federale politieman met een glimlach wees op een bordje aan de muur met de tekst:
Indien u een ambtenaar beledigd, wordt u direct opgepakt en krijgt u een gevangenisstraf van 6 maanden.
Gelukkig voor mijn vriendin liep het goed af.
ER STOND EEN JOEKEL VAN EEN D/T-FOUT. DANK AAN DEGENE DIE ME ZO DISCREET MAILDE!
Zo, nu even de digitale schreeuwmodus uit.
@ Terrebel: Het erge is dat ze zelf niet inzien dat het maffe uitspraken zijn. Ze kijken er bloedserieus bij.
@ Gewebkijk: Ja, en hoeveel Ghanezen zou Leuven herbergen? Dit is een ongelooflijk witte stad. Hoe komen ze erop…
@ Rietje: Ik ben al een paar keer luidruchtig uitgevaren, in een zaal zonder enige privacy. Maar echt meppen? Nee, NOG niet.
@ Kaat: Ik ben meer van de verbale gevechten. Lichamelijk ben ik van het pacifistische soort. Hoewel het vast enorm zou opluchten om eens een flinke dreun te verkopen.
@ Esther: Het erge is: dit waren drie verschillende vrouwen. Er is dus bij allemaal – al die ambtenaren – een steekje los. Dat geloof je toch niet?
@ Rian: Ik ben ook wel eens bang dat mijn verontwaardiging op een dag tegen me gaat werken. Ik vind dat je dit soort dingen niet zomaar over je kant moet laten gaan en dat je dus moet laten weten dat je verbijsterd bent over de gang van zaken. Maar ik ben ook bang voor een treiterige zeurpietenbehandeling als wraak.