De roetsjbaan is still going strong

Ik ben het even helemaal kwijt. Ik moest u nog van alles vertellen, maar er kwam van alles tussendoor.

Dingen die er tussendoor kwamen.
1. Dat stoppen met roken
Men-o-men, dat stoppen met roken, wat kwam dat er tussendoor. Met als hoogtepunt een feestdag waarop we misschien twee uur feest hebben gevierd en voor de rest hebben gewacht, gewacht, gewacht en gewacht. Wachten en stoppen met roken is, let op mijn woorden: een HEUL slechte combi.

2. Visite, visite, een huis vol visite
Men kwam over uit Amsterdam en men stortte zich op het Tiger Woodsgolfspel op de Wii, met als gevolg een weekend waarin alles draaide om birdies, bogeys en chip-ins. Maandag had ik spierpijn en een mooie gedeelde tweede plaats. Doe mij een toernooi van ’t een of ander en ik ben tevreden.

3. De NMBS
Natuurlijk kwam de NMBS er ook weer tussendoor. Deze keer was het bijna net zo wonderlijk als de vorige keer. Misschien nog wel wonderlijker. Zo waren we in de buurt van station Schaarbeek toen de trein tot stilstand kwam, en toch mochten we er niet uit. En toen kwam het wonderlijkste. De conducteur riep om: “Is er een treinbestuurder aanwezig in de trein?” Waarmee ik gelijk iets te doen had in het uur dat we daarna nog stilstonden. Te weten: me afvragen hoe we in hemelsnaam aan de rand van Brussel onze machinist waren kwijtgeraakt.

4. Een zwieberend stresslevel
Als er ook maar een beetje sprake is van ‘dingen die ertussendoor komen’ dan moet ik alle zeilen bijzetten. Drie jaar van mijn leven had de stress mij eronder en dat gaat mij dus no fucking way nog ‘ns gebeuren. Maar als beginnend zelfstandige is dat nog een extra dagtaak erbij: zorgen dat je niet scheel gaat kijken van de hoeveelheid contacten en contracten, van de hoeveelheid moeilijke vragen en eerste keren, en van de hoeveelheid zelfvertrouwen die nodig is om als een stofzuigerverkoper langs de deuren te gaan. Tot nu toe doe ik het aardig, maar ik kan niet ontkennen dat ‘de dingen die tussendoor komen’ leiden tot een onbedoelde sixpack, wegens altijd mijn buikspieren aanspannen.

Maar er waren dus allemaal dingen die ik nog moest vertellen, als er niet allemaal dingen tussendoor waren gekomen.

Dingen die ik nog moest vertellen
1. We gaan verhuizen
Naar een huis met meer zon, meer bruikbare kamers, meer houten vloeren, meer toekomst en meer glas. Een huis waar de werkkamer aan de tuin ligt, waar de slaapkamer onder de sterren ligt, waar de keukentafel op het zuiden kan staan, waar meer ruimte is om te golfen, waar we meerdere logeerkamers hebben, waar we in bad kunnen en waar we in vijf minuten op het station zijn. Een huis met vier woonlagen, twee wc’s, tal van inbouwkasten, een megamooie tegelvloer en helaas geen goeie plek om onze fiets te stallen.

2. We gaan een auto kopen
Op de een of andere manier gaan we met nul kennis nen ôto kopen. Ik heb al een supergoed advies gekregen van Casper H – hij mailde me anderhalve pagina adviezen voor nono’s die een armeluisbolide willen kopen. Maar meer advies is altijd welkom. Wat zou u doen als u voor maximaal 1500 euro een rijdend karretje zou willen aanschaffen? Waar let u op? Bij welk soort verkoper zou u zeker niet uw portefeuille leegschudden?

3. We zijn nog immer gestopt met roken
Kijk, je kunt kinderachtig doen over jointjes roken en dat dat ook zondigen is, maar intussen heb ik al drie weken geen sigaret meer gerookt en voelt het voor het eerst in al die jaren stoppen alsof ik er klaar mee ben. Niet met roken in het algemeen, ik vrees dat ik wat dat betreft een eeuwige liefhebber zal zijn, maar met roken als agendabepaler, als afleidingsmanoeuvre, als levenselixer. Ik heb voor het eerst het gevoel dat, ook al zondig ik soms, ik echt gestopt ben.

4. Het Eiland Neus is aan het lukken
Ja, dat moest ik u ook nog vertellen. We lukken! Ik en mijn meewerkende echtgenoot leven heusch nog af en toe op water en brood, wegens leeggeschudde portefeuilles en niemand die bereid is er weer iets in te doen. Maar tegelijkertijd krijgen we vreselijk veel offerteaanvragen, worden we gebeld door de Persgroep, De Standaard, de overheid, allerlei grote bedrijven en door de klanten van het eerste uur. Als ik ergens zenuwachtig om was de afgelopen twee jaar dan was het Het Eiland Neus. Maar langzaam vallen alle bouwstenen in elkaar en alles wijst erop dat onze fundamenten gelegd zijn. En dat mag ook wel met een nieuw stulpje en een armeluisbolide in het vooruitzicht. Er zijn grenzen aan water en brood.

Kortom: zo nu en dan fietst er iets tussendoor. Dan teken ik even een huurcontract of sla ik een balletje met Tiger Dre. En zoals het een goede roetsjbaan betaamt: dan staat de wereld even op zijn kop en weet ik de weg naar mijn toetsenbord niet meer zo goed te vinden.

Voor direct verslag vanuit de roetsjbaan: volg mij op Twitter.

« For president (2)

Christophe en de roes van het roze ruitjespapier »