Tsjoeketsjoek
Ik schreef ergens: ‘deze zomer wordt er geweblogd’, maar dat was toen ik dacht dat de zomer als zomer zou voelen. Dat duurde even, en toen schreef ik ook daadwerkelijk iets meer stukjes. Maar somewhere along the way ging er een trein rijden en op de een of andere manier ben ik nog geen station tegen gekomen. Ik moet plassen, roken, weg uit die trein, maar ik zie geen kans om even aan te meren. Alles doet van tsjoeketsjoek.
Mijn enige redding is als ik thuiskom mijn hart te luchten, mijn maag te vullen en hoofd neer te vlijen. Webloggen lijkt een andere wereld. Rustig zitten en freewheelen: ik kan me niet herinneren wanneer ik het voor het laatst deed.
Misschien was het stom om deze zomer ons huis te vergezelligen. Misschien hadden we niet moeten bijschilderen, afkrabben, ophangen en uitmesten. Misschien hadden we moeten freewheelen. En rustig zitten. Maar ik kan me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst deed.
Nu moet ik werken, leuk werken, veel werken, hard werken. Met jongeren. En kranten. En radio. En websites (1, 2). En werkdruk. En reistijd. En deadlines. En dan door, met lesgeven, leuren, met stukken, mezelf. Veel problemen. Van anderen. ’t Is alles ineens en alles of niets.
Ik ben blij met werk, en een gezellig huis. Met al mijn bakens in de vorm van poezenhaar en superman. Ik ben blij dat het leven werkt, dat ik werk, dat wij werken. Maar ik heb nood aan een station. Een perron. Even uitpuffen. Rustig zitten. Plassen. Roken. Webloggen.
![[10 jaar zezunja.nl] Zotisch? Mijn reet](https://www.zezunja.nl/wp-content/images/2013/03/zezunjaterugblik4.jpg)
kan een trein de wind in de zeilen hebben?
want dit heb je natuurlijk zelf gezocht:
je gaat op een eiland wonen en klaagt dan dat er te weinig perrons zijn tussen de twee kustlijnen!
Klinkt allemaal erg boeiend. Stampmedia lijkt me heel fijn project. En begrijp ik het goed dat je oo bij De Morgen en Radio 2 (!) ‘binnen’ bent?
Nu dacht ik te zeggen: neem de trein. De echte, maar niet tijdens het piekuur. Ik werd veel minder zen toen ik een auto had, en dus geen excuus meer om gewoon maar naar het voorbijglijdende landschap te staren.
En ook: deadlines gaan nooit weg. Daarom moet je ze temmen. En daarom moet je geregeld, moet je, echt, op een bankje onder een boom gaan zitten. Het is een discipline als een ander.
Succes intussen, met al die bezigheden!
Zoek het kleinste kamertje op en sluit Uzelf een tijdje op.
Was getekend
En hebde gij dan nog tijd om te gamen, Mevrouw Zezunja? Want dat deed ge vroeger ook graag. Waar is de tijd?
Uw eigenste,
Drs.
…een mens heeft pauzes nodig. Deadlines temmen. Dat ga ik ook eens doen. ;-)
Misschien helpt het dat het niet echt zomer was? ;-)
vreemd, ik krijg de indruk dat ik de enige ben die dit als een positief stukje heeft gelezen.
bizar…
Een trein heeft ook een handrem. Gewoon aan trekken!
@ stttijn: Ja, het is waar, de wind in de zeilen: eigen schuld, dikke bult. Maar bear with me, ik ben een watje.
@ Nele: Nee, de genoemde media zijn afnemers van de producties van StampMedia. Dus ik schrijf zelf niet voor de kranten, maar begeleid de artikelen en producties die naar die media worden ‘doorgezet’.
@ LouiseP: Ik heb geen rijbewijs, over een week hopelijk wel. Maar ik neem dus vrijwel altijd de trein. Helaas moet ik vaak tijdens spitsuren.
@ Hr’ ti & Vandepotgerukt: Dat doe ik beide in de schaarse uurtjes vrije tijd die ik sinds enkele dagen weer heb. Hoe hersenlozer, hoe beter.
@ Karin: Deadlines temmen. Klinkt mooi. Maar ook als iets wat je moet leren.
@ Denise: Dat helpt een beetje.
@ Stttijn: Het was inderdaad niet negatief bedoeld, maar ook niet positief. Het was eigenlijk een heel diepe zucht waar woorden aan gegeven waren.
@ Veerle: Dat hoefde gelukkig niet. Begin september was er een heel korte stop op een station.