Toch dan
Al weken probeer ik nergens mismoedig neer te pennen dat ik baal dat ik te arm en te drukbezet was voor Lowlands. Nergens probeerde ik te miezeren dat het lijkt alsof mijn afwezigheid nog betere bands aantrok. Nergens probeerde ik jaloersig te doen dat de hele blogosfeer ging Flevopolderen behalve ik. Nergens probeerde ik zoiets te schrijven en het lukte me tot nu toe heel goed.
Tot ik het ooggetuigenverslag las van het meisje dat altijd maar bier blijft schenken.
Toen was het gedaan. Toen schreef ik het. Hier.
Fok, wat had ik daar graag bij geweest.
En wat had ik graag ook zo’n mooi stuk geschreven.
19 augustus 2008 | 5 reacties
Ik las het ook deze ochtend, en werd hondsjaloers.
ik ook, ik ook!
wat een mooi verslag!
Oh Zezunja wat heb je op alle fronten gelijk. Dank je voor de link overigens.
Volgend jaar dan toch maar deadlines en bankrekening even over het hoofd zien?
Ik heb daar nog maar zelden spijt van gehad. Ook al moesten we daarna uit de diepvries eten.
ik ben ook niet gegaan, enige troost?
tja, ik wou dat ik troostende woorden kon spreken maar nee hoor, het was precies zo mooi als hanneke het opschreef.