Stukje slinger
We liggen op de bank. Ik op mijn plekje, blik richting keuken, hij op zijn plekje, blik richting bureel.
‘Ik heb zó’n mooi uitzicht vanaf hier’, kweel ik. ‘Wat zielig eigenlijk dat jij een ander uitzicht hebt.’
‘Maar wel een beetje jammer dat ge mijn zoen nog steeds niet hebt gezien’, bromt Yuri.
‘Zoen?’ Ik kijk om me heen en mijn oog valt op het stukje slinger dat aan de muur in mijn gezichtsveld hangt. Over dat stukje slinger dacht ik al zeker drie keer: damn, wat heeft Yuri dat stukje slinger er haastig en slordig afgetrokken!
(klik voor groter)
‘Ja, die zoen… Die hangt er al wéken.’ Yuri pruilt.
Ik kijk nog eens goed naar het stukje slinger en zie dat het wel erg recht afgescheurd is. Het is geknipt. Het is een rechthoekje. Met iets erop. Ik knijp mijn ogen samen.
(klik voor groter)
‘Maar liefje, het is hier altijd heel donker…’
‘Al wéken!’
‘…en ik dacht steeds dat je de slingers er gewoon nogal rücksichtslos had afgetrokken…’
‘Ge hebt er níéts van gezegd!’
‘…en mijn bril is niet sterk genoeg en en en…’
Arme Yuri, het valt niet mee om romantisch te zijn met een blinde onnozelaar in huis.
Dat hij zich zo lang heeft kunnen stilhouden… Ik had na een halve dag al wel gezegd:’zie je niet iets???’
Waarop hij dan in paniek rond gaat kijken en alles op gaat noemen wat niet veranderd of nieuw is.
Wat lief!
En hij heeft het zo lang opgekropt ook nog :)
Gij bruut.
Al ben ik er vrijwel zeker van dat ik eenzelfde reactie zou hebben gehad.
’t Is ook wel heel subtiel, hé :)
Je hebt het nadien toch wel goedgemaakt, zeker?
Hihi. Wat Susan zegt.
@ Veerle: Ik heb het voordien ook al heel vaak goedgemaakt. Wij hebben zoveel krediet…. ;)
@ Susan: Ik zou dat ook hebben, hij is daarin iets beter. Niet altijd, maar deze keer stak hij met kop en schouders boven mij en zichzelf uit.