Schoenendozen vol stoute schoenen

Oei, een identiteitscrisis. Alweer.

Een ingewikkelde deze keer, want het gaat over ‘winnen’. Ik heb al vaker gezegd dat de Olympische gedachte mij wezensvreemd is. Ik doe mee om te winnen. Altijd. Nooit niet. Neem Kolonisten van Catan. Kom bij mij niet aan met één schaap tegen één hout, ik doe het alleen voor twee schapen, en als ik echt bloeddorstig ben voor drie. Dat werkt. Ik eindigde bij de meeste Catantoernooien toch op zijn minst in de finale, terwijl de mensen die met een slijmerige glimlach hun tegenstander verder hielpen met een ruil van één tegen één na de eerste ronde slechts als klapvee mochten dienen.

Goed, tot zover mijn toelichting op mijn hoogst eigen aversie tegen de Olympische gedachte. Dan nu het dilemma.
A. Ik ben tegenwoordig een halve Belg en onbescheiden zijn past niet zo in mijn inburgering. Ik doe amechtige pogingen terughoudend en bedeesd over te komen – waarmee ik niet wil zeggen dat dat lukt, maar mijn pogingen zijn prijzenswaardig, al zeg ik het zelf. Ik slik de helft van mijn verhalen in om niet het hoogste woord te voeren (want dat is zó Nederlands), ik ben zelden nog Himmelhoch jauchzend en zelden zum Tode betrübt, ik laveer, ik balanceer en ik nuanceer dat het een lieve lust is. Kortom: ik ben voor mijn doen heel erg timide en bescheiden. En dan breekt daar ineens de tijd van de weblogawards aan. Awards waar je jezelf voor moet of mag aanmelden. Nou, en daar zit je dan dus met je bescheiden gedrag. Lekker dan. Zucht.
En voorts B. Ik noem mijzelf een halve Belg, wat natuurlijk niet zo is. Ik ben door mijn paspoort een volbloed Nederlander en door mijn woonplaats en verblijfsvergunning onomstotelijk een inwoner van België. Hoe je zoiets noemt: ik weet het niet. Maar nu is dus de grote vraag die ik mijzelf stel tijdens het jassen der patatten: voor welke award kom ik in aanmerking? Een Nederlandse Dutch Bloggie of een Belgische Bward?

Voilà , daar is-ie dan: de identiteitscrisis. Er rest mij niet veel meer dan te schipperen tussen bescheiden en Nederlands (ik zet die twee maar even als tegenovergestelden tegen elkaar af) en tussen Belgisch en Nederlands. En in al mijn ‘Ollandse lompheid heb ik besloten tot schoenendozen vol stoute schoenen. Zoals daar zijn: ik ga op mezelf stemmen, hoe onbescheiden dat ook moge zijn. En ik ga meedingen naar beide awards. De kans is natuurlijk uiterst klein dat ik een van de twee awards mee naar huis mag nemen (hoewel ik twee jaar geleden nog slechts de billen van Merel Roze en GeenStijl voor mij zag in de race om de award voor best geschreven weblog, maar hee, happiness comes in small doses heb ik mij laten vertellen). Maar al met al kunt u zich dus helemaal het leplazarus stemmen om mij ergens in avondkleding te laten opdraven voor een beeldje voor op de schoorsteen.

U kunt hier terecht voor een stem op Zezunja.nl voor de B-wards: de Belgische weblogawards.

En u kunt hopelijk binnenkort hier stemmen voor een vinkje achter de naam Zezunja voor een Dutch Bloggie. Ik houd u op de hoogte wanneer het zover is.

Mocht u al op mij gestemd hebben of heeft u mij genomineerd of weet ik veel wat – met andere woorden mocht u iets met mij gedaan hebben en nog een e-mailadres over hebben om te stemmen. Of mocht u nog een tweede en derde plaats over hebben, dan is dit mijn stemadvies.
In Nederland: ik stem voor Polle, zeker weten. Maar ik gun het de andere collectiefgenoten ook. Bovendien kunt u ook stemmen op de NietLief-website.
In België: ik adviseer maanzand.com, Tante Annie, Tales from the crib en niets.dan.vuur.

Maar (*onbescheiden modus aan*): uhm…eerst ik dus!

« Gezwets-hoos in jazz club

Kijken, kijken, niet aankomen »